Πασίγνωστη η τακτική όλων των κομμάτων όταν βρίσκονται στην εξουσία. «Παγώνουν» κάθε μεταρρύθμιση που έχουν υποσχεθεί προεκλογικά για λόγους ψηφοθηρικούς, ακολουθώντας τη μέθοδο να «κλωτσάνε» το τενεκεδάκι να πάει παρακάτω, μέχρι να κάτσει στραβή στη βάρδια του επόμενου.
Τελευταίο παράδειγμα, η συνεχής αναβολή της δυνατότητας των ομόφυλων ζευγαριών να έρθουν εις γάμου κοινωνία, να παντρευτούν.
Τώρα, ποια απειλή είναι ένας γάμος δύο συναινούντων ενηλίκων, το ξέρουν μόνο όσοι από τους κυβερνώντες αρνούνται να υπογράψουν το νόμο λόγω του ότι τα ψηφαλάκια είναι πολλά και η απειλή από την άνοδο των ποσοστών της ακροδεξιάς μεγάλη. Αυτό και άλλα προβλήματα παραμένουν άλυτα, από μια Κυβέρνηση που εξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία πριν από λίγους μήνες. Στην αξιωματική αντιπολίτευση, η έλευση ενός νέου λαμπερού προσώπου, πολλά υποσχόμενου και με μεγάλη επικοινωνιακή πειθώ, έφερε τα πάνω-κάτω στην ενότητα του κόμματος, διασπάσεις και αναχωρήσεις πολλών στελεχών αλλά και ψηφοφόρων που «παρκάρησαν» πρόσκαιρα στην γκρίζα ζώνη των δημοσκοπικών ευρημάτων.
Ένας νέος αρχηγός κόμματος, με ιδιορρυθμία στην εκφορά του λόγου και στις κινήσεις του σώματος, για πολλούς «διάττων» αστέρας, υποσχόμενος αλλαγή των κομματικών συσχετισμών.
Τώρα, πως μπορεί να γίνει αυτό, όταν υπολείπεται το κόμμα του, πάνω από είκοσι μονάδες του πρώτου κόμματος, είναι απορίας άξιον και μένει να αποδειχτεί. Εκείνο που σίγουρα έχει αποδειχτεί είναι ότι η Κυβέρνηση παίζει στο γήπεδο χωρίς αντίπαλο, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να αυτοσυστηθούν στους ψηφοφόρους ως αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, στα κοινωνικά προβλήματα, κρατώντας τις δυνάμεις τους για τις ευρωεκλογές.
Φέτος, εκτός από τις διπλές εθνικές εκλογές, είχαμε και τις αυτοδιοικητικές και σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές, έστειλαν οι κάλπες της πρώτης και δεύτερης Κυριακής πολλαπλά μηνύματα. Από την επιβεβαίωση της κυριαρχίας του πρώτου κόμματος, παρά τις απώλειες στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών μέχρι και το μεγαλύτερο πρόβλημα των αυτοδιοικητικών εκλογών, που πρέπει να απασχολήσει το πολιτικό μας σύστημα, το μέγεθος της αποχής. Ειδικά στον δεύτερο γύρο, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων έχασαν τον δρόμο προς τις κάλπες.
Απαξίωση, θυμός, άρνηση, αδιαφορία προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, θα πρέπει το σύνολο του πολιτικού συστήματος να προβληματιστεί και να αφυπνιστεί από λήθαργο στον οποίο βρίσκεται. Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές προβλέπουν μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού της αποχής, στις Ευρωεκλογές, λόγω χαλαρής ψήφου. Κακό σημάδι για τη δημοκρατία.
Θανάσης Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος
