Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων σήμερα (20 Ιούνη) θα θέλαμε να εκφράσουμε -για μια ακόμη φορά- την οδύνη, τον αποτροπιασμό αλλά και την καταδίκη μας για το πρόσφατο πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.
Γιατί, βεβαίως, δεν πρόκειται απλά και μόνο για ένα «τραγικό συμβάν» (όπως διατείνονται, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, ΜΜΕ και διαχρονικά κυβερνώντες). Το να θαλασσοπνίγονται 2.500 φτωχοί και κατατρεγμένοι άνθρωποι κάθε χρόνο στη Μεσόγειο σε μια απελπισμένη τους προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή -για τους ίδιους και τα παιδιά τους (γιατί δυστυχώς πολλά από τα θύματα είναι παιδιά)- δεν αποτελεί κάποιο «φυσικό φαινόμενο». Έχει αιτίες.
Πρόκειται για την ίδια εκείνη πολιτική, κατά την οποία ο κόσμος μοιράζεται και ξαναμοιράζεται, μέσα από έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό για φυσικούς πόρους, πλουτοπαραγωγικές πηγές και φτηνό εργατικό δυναμικό, γεννώντας διαρκώς πολέμους, φτώχεια και ξεριζωμούς.
Τα θύματα αυτής της πολιτικής, πρόσφυγες και μετανάστες, γίνονται για δεύτερη φορά θύματα στα χέρια αδίστακτων δουλεμπόρων και σωματεμπόρων. Και εδώ μιλάμε για μια «βιομηχανία» δισεκατομμυρίων, που βεβαίως ευδοκιμεί με την ανοχή, καμιά φορά την ενεργό συμμετοχή, και σίγουρα πάνω στο πλαίσιο που έχουν δημιουργήσει οι έχοντες την οικονομική και οι διαχειριζόμενοι την πολιτική εξουσία.
Για να γίνουν αυτοί οι άνθρωποι για τρίτη και τέταρτη φορά θύματα, καταλήγοντας, είτε σε χώρες «αποθήκες ψυχών» (όπως η Ελλάδα κατά τον καταμερισμό της ΕΕ), είτε ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό -σύγχρονοι δούλοι δηλαδή- σε άλλες χώρες «υποδοχής», είτε σε υγρούς, ανώνυμους, τάφους.
Για εμάς -και το δηλώνουμε αυτό κατηγορηματικά- όλα αυτά δεν θα αποτελέσουν ποτέ «κανονικότητα». Άλλωστε σαν λαός, ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει πόλεμος, ξεριζωμός και ξενιτιά.
Θα αγωνιστούμε, λοιπόν, για την ανατροπή της πολιτικής αυτής που τα γεννά, καθώς και το μισανθρωπισμό που καλλιεργεί.
Θα παλέψουμε για έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν, να εργάζονται και να δημιουργούν στους τόπους τους, δίχως εκμετάλλευση και καταναγκασμούς, δίχως να ανησυχούν για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους ή διακινδυνεύοντάς το σε κάποιο ταξίδι δίχως τέλος στο Αιγαίο και οπουδήποτε αλλού.
Αναστάσης Γκίκας,
υποψήφιος βουλευτής Κυκλάδων του Κ.Κ.Ε.
