Πως γίνεται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, να είναι κοινός τόπος η διαπίστωση ότι «αυτή η Βουλή είναι η χειρότερη όλων των εποχών» και ότι «το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού είναι κάτω του μετρίου», πολλοί δεν το καταλαβαίνουμε. Για να είμαστε ειλικρινείς, σε όλο τον κόσμο, στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, το «πολιτικό επίπεδο» έχει πάθει καθίζηση. Όπως και η έννοια του «πολιτικού πολιτισμού» με την οποία και συνδέεται το «πολιτικό επίπεδο» μιας χώρας. Η άνοδος των άκρων στην πολιτική, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η πανδημία, η ενεργειακή και οικονομική κρίση, θεωρούνται τα κύρια αίτια του σημερινού χαμηλού πολιτικού επιπέδου, λόγω της επιλογής πολιτικού στελεχιακού δυναμικού, από το «κάτω ράφι».
Ο νηφάλιος, ορθός πολιτικός λόγος, δεν πείθει και τη θέση του πήρε το μικρόβιο του λαϊκισμού με τον συχνά αγοραίο λόγο να έχει εξαπλωθεί και να έχει γίνει αποδεκτός από το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών.Αντί να κρίνουν τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, κάνανε προεκλογικές εξαγγελίες!
Αποτέλεσμα, η ψήφος των πολιτών να είναι προϊόν, αδιαφορίας, με τα γνωστά αποτελέσματα την επόμενη ημέρα της κάλπης, όπου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Το αποκούμπι στα άκρα και στον λαϊκισμό, βλάπτουν σοβαρά το πολιτικό επίπεδο κάθε χώρας. Το βλέπουμε καθαρά, καθημερινά στις συζητήσεις, στα τηλεοπτικά στούντιο, στα προεκλογικά ντιμπέιτ, στον δημόσιο λόγο που καθοδηγεί και διαμορφώνει συνειδήσεις και νοοτροπίες πολιτών. Από την αγωγή αγνότητας, το «ευχαριστώ» σε έγκλειστο σε φυλακές και πολλά ακόμη που ακούσαμε. Μόνο για «ζώνη αγνότητας» δεν ακούσαμε αλλά που θα πάει!
Η πρόσδεση στον ορθό λόγο, στις αξίες της δημοκρατίας και του πολιτικού πολιτισμού, είναι από τα πλέον δύσκολα ζητούμενα, αυτονόητα για άλλες εποχές και με άλλο πολιτικό προσωπικό.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο, τότε θα βιώσουμε την πλήρη παρακμή της πολιτικής με ότι αυτό σημαίνει για το είδος του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, που θέλουμε.
Από τις ευθύνες για την ανίατη ασθένεια, του πολιτικού επιπέδου, δεν θα πρέπει να εξαιρεθούν και οι λεγόμενοι «στρατηγοί της νίκης», έμπειροι επικοινωνιολόγοι, πολιτικοί αναλυτές και στρατηγικοί σύμβουλοι προεκλογικών εκστρατειών. Οι επικοινωνιακές στρατηγικές που ακολουθούν, πολλές φορές είναι ζημιογόνες για το «πολιτικό επίπεδο». Αρκετές φορές ακολουθούν και επικοινωνιακές συμβουλές πανάρχαιων εποχών. Συμβουλές που ακόμη και σήμερα είναι επίκαιρες και αποτελεσματικές για όσους διαχειρίζονται τα κοινά.
Είναι γνωστό ότι ο πρώτος γνωστός επικοινωνιολόγος ήταν ο αδελφός του Ρωμαίου ρήτορα Μάρκου Κικέρωνα. Αυτός τον συμβούλευσε ότι οι ψήφοι κερδίζονται, κάνοντας εκδουλεύσεις, κοινώς ρουσφέτια, πουλώντας ελπίδα και κερδίζοντας συμπάθεια με τσάι ή καφέ. Ο ίδιος τον προέτρεψε να μάθει την τέχνη της κολακείας και της υποσχεσιολογίας. Να μην είναι αυθεντικός, αλλά χαμαιλέων, για να προσαρμόζεται αλλάζοντας έκφραση και λόγια, ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση.
Βλέπετε σήμερα, να έχει αλλάξει κάτι; Και τότε και τώρα, δεν υπάρχει κατάλληλο αντιβιοτικό για την πολιτική ίαση της κοινωνίας. Όσο για τους πολιτικούς αντιπάλους, συχνά υιοθετούνται στρατηγικές, με στόχο να εξαφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο ή και να «λερωθούν» ηθικά. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι όποιος δεν σέβεται τους ηθικούς περιορισμούς της πολιτικής επικοινωνίας, δεν μακροημερεύει στην πολιτική. Ας το έχουν υπόψη τους, οι υποψήφιοι των αυτοδιοικητικών εκλογών, όπου κυριάρχησαν στο παρελθόν, επικοινωνιακές στρατηγικές που θα «λερώσουν» και τη σελίδα του άρθρου, αν αναφερθούν.
Θανάσης Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος
