Ο χώρος που ο πολίτης βιώνει καθημερινά το επίπεδο της δημοκρατίας είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι επίσης το κρίσιμο πεδίο όπου θα μπορούσε να εκδηλωθεί η άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Εκεί θα έπρεπε να εντάσσεται και η κάλυψη θεμελιωδών βιοτικών αναγκών και των κατοίκων, αλλά και των κρατικών λειτουργών. Φυσικά και ο σχεδιασμός και η επεξεργασία των αναπτυξιακών στρατηγικών προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Πως όμως μπορούν να υπάρξουν τα παραπάνω;
Δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία υπάρχει μόνο στην περίπτωση όπου, εκτός από την εκλογή των αιρετών αντιπροσώπων του, δίνεις και την «εξουσία» σε αυτούς και στους πολίτες να αποφασίζουν «τα του οίκου τους». Κάλυψη των θεμελιωδών αναγκών και του σχεδιασμού υπάρχει μόνο με την μεταφορά στους Δήμους αρμοδιοτήτων και πόρων.
Τι κάνεις όμως, όταν στο μισό οδικό δίκτυο αρμοδιότητα έχει η περιφέρεια και στο άλλο μισό ο δήμος;
Τι κάνεις, όταν την εφαρμογή του νόμου από την μία πλευρά του δρόμου έχει η αστυνομία και από την άλλη το λιμενικό;
Τι κάνεις, όταν για τις παραλίες και τις αυθαιρεσίες μπορείς να στέλνεις «μόνο» έγγραφα;
Τι κάνεις, όταν δεν σου επιτρέπουν να προσλάβεις το αναγκαίο προσωπικό, ακόμη και στις ανταποδοτικές υπηρεσίες, όπου δεν επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός;
Τι κάνεις, όταν όλα τα σοβαρά ζητήματα όπως η υγεία, η παιδεία, η χωροταξία και οι αναπτυξιακές πολιτικές εκπορεύονται άνωθεν, χωρίς καν να «ερωτάται» η «δήθεν» αυτοδιοίκηση;
Τι κάνεις, όταν τον χώρο που αποθέτονται τα απορρίμματα τον έχει Α.Ε. της περιφέρειας που εδρεύει μίλια μακριά και την αποκομιδή ο δήμος;
Τι κάνεις, τι κάνεις, τι κάνεις…;
Τι έκανες όμως όταν πήγαν να σε φορτώσουν ανεμογεννήτριες, χωρίς ούτε να σε ρωτήσουν, χωρίς να υπάρξει έστω μια στοιχειώδης διαβούλευση και αγνοώντας πλήρως τις διαδοχικές ομόφωνες αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων; Εξεγέρθηκες, αγωνίστηκες και διεκδίκησες το δικαίωμα σου να μην αποφασίζουν άλλοι για σένα. Η τελευταία παράγραφος και το τι τελικά συνέβη είναι η «απάντηση».
Αγώνας και διεκδίκηση… Αλλιώς δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτίωση της κατάστασης… Αλλιώς δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε δημοκρατία… Γι’ αυτό χρειάζεται και στην Πάρο αλλαγή πολιτικής και όχι αλλαγή διαχείρισης.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
