Δέκα περίπου χρόνια πριν, μία ομάδα ευρωβουλευτών από διάφορες χώρες, επισκέφτηκε την Πάρο για μία συζήτηση με την δημοτική αρχή, σχετικά με την λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα. Εκεί τονίστηκαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νησιωτικών δήμων και όπως ήταν φυσικό και η περίπτωση της Πάρου.
Ανάμεσα στα γενικότερα που αφορούσαν τις αρμοδιότητες, τα οικονομικά, την στελέχωση, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, τα μεγάλα ζητήματα στον τομέα της υγείας και πολλά άλλα, μεγάλη εντύπωση προκάλεσε η αναφορά μας ότι ενώ αντιμετωπιζόμαστε από το κράτος ως δήμος με πληθυσμό δεκατεσσάρων περίπου χιλιάδων, για μεγάλο χρονικό διάστημα ξεπερνάμε τις εκατό χιλιάδες.
Άρα σε όλα τα ανωτέρω η χρηματοδότηση μας για υποδομές και η γενικότερη στήριξη μας θα έπρεπε να αναφέρεται στο ανώτερο όριο ή τουλάχιστον σε ένα μέσο όρο.
Τελείωσε η επίσκεψη, τα όσα συζητήθηκαν κάπου «αρμενίζουν», η ουσία όμως δεν άλλαξε στο παραμικρό. Θα τολμούσαμε μάλλον να ισχυριστούμε ότι τα πράγματα έγιναν χειρότερα…
Το 2021 η Ελληνική Στατιστική Αρχή πραγματοποίησε νέα απογραφή που κατέγραψε μία μικρή αύξηση του πληθυσμού μόνο στο Νότιο Αιγαίο. Βάσει αυτής θα κατανεμηθούν και τα κονδύλια και οι αναγκαίες υπηρεσίες.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που επηρεάζεται από το μέγεθος του πληθυσμού και αυτός είναι ο χωροταξικός σχεδιασμός. Έχει ήδη ξεκινήσει η (για δεύτερη φορά) πολεοδομική μελέτη της Πάρου. Αυτή την φορά πάει να γίνει με ορθολογικότερο τρόπο.
Χρηματοδοτούνται οι δήμοι για να διαμορφώσουν εκείνοι τον σχεδιασμό και να προτείνουν τι θέλουν, αν και ακόμη και τώρα τον τελικό και ουσιαστικό λόγο θα τον έχει η κεντρική κυβέρνηση. Απέχουμε δηλαδή από αυτό που συμβαίνει σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, όπως η Ελβετία, η Δανία, η Σουηδία και άλλες, όπου ο χωροταξικός σχεδιασμός πραγματοποιείται από τον εκάστοτε δήμο.
Να εφαρμόζεται δηλαδή η αρχή της επικουρικότητας όπως αναφέρεται στην συνθήκη της Λισσαβόνας η οποία τροποποιεί την αρχική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή με το νόμο 3671/2008, όπου και αναφέρει ότι τα τοπικά θέματα διευθετούνται στο χαμηλότερο επίπεδο, από τους κατοίκους της περιοχής και η κεντρική εξουσία συμμετέχει αν απαιτείται ως επίκουρος – βοηθός.
Η επικουρικότητα είναι μια αρχή της κοινωνικής οργάνωσης κατά την οποία τα διάφορα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα διευθετούνται στο πιο άμεσο (ή τοπικό) επίπεδο που είναι κατάλληλο για την επίλυσή τους. Αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται όσο το δυνατόν πιο ανοιχτά και πιο κοντά στον πολίτη.
Περισσότερα όμως θα αναφέρουμε στο επόμενο άρθρο μας, που θα είναι αναλυτικότερο για το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του νησιού, που ονομάζεται πλέον Τοπικό Πολεοδομικό Σχέδιο. Αναμείνατε!
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
