Προεκλογική περίοδος 2019. Μόλις είχαμε ξεκινήσει τις συγκεντρώσεις στα χωριά και στην αρχή της κάθε ομιλίας του ο Κώστας Ροκονίδας έλεγε τα εξής:
«Το να εκλεγούμε και να αναλάβουμε τα ηνία του Δήμου είναι σίγουρο ότι θα φέρει μία πολύ καλύτερη διαχείριση όλων των ζητημάτων και κυρίως της καθημερινότητας. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, διότι ουσιαστικά πρόκειται για τοπική διοίκηση χωρίς πόρους, αρμοδιότητες και προσωπικό, μονίμως με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνος προς την κεντρική διοίκηση και όχι για πραγματική αυτοδιοίκηση. Για να πετύχουμε περισσότερα πρέπει και όλοι εσείς να είσαστε ενεργά μαζί μας, να δημιουργηθεί δηλαδή ένα κίνημα, μαχητικό – διεκδικητικό από την μία μεριά που θα απαιτήσει αυτά που πρέπει και οικολογικό – πολιτιστικό από την άλλη που θα σπρώξει προς την σωστή κατεύθυνση όλα τα πράγματα».
Όταν τα άκουγα αυτά σκεφτόμουν αυτό που, κάποια στιγμή μετά από δύο συναντήσεις, του είπα: «Κώστα η πλειοψηφία έχει στο νου της μόνο την “διαδικασία της ανάθεσης”, να βγάλουμε δηλαδή ένα δήμαρχο, να τα αναλάβει όλα και έπειτα καφενείο και κριτική. Όταν τους λες να συμμετέχουν οι περισσότεροι “τρομάζουν”».
Όλα αυτά χαλαρά, χωρίς πολύ σκέψη, μεταξύ σοβαρού και αστείου. Φυσικά μέσα μου βαθιά και συμφωνούσα και το πίστευα, ότι μόνο έτσι μπορείς να «πετύχεις πολλά» και υπάρχουν φορές που αν η ηγεσία «εμπνέει» ο κόσμος συμμετέχει.
Κάνουμε ένα χρονικό άλμα δέκα χρόνια πιο πίσω και πάμε στο κίνημα για την υγεία που ξεσήκωσε τους Παριανούς για δύο ολόκληρα χρόνια, πέτυχε σημαντικά πράγματα στη διάρκεια της ύπαρξής του και ατόνησε όταν μπροστά, ακόμη κι από την υγεία, μπήκε η οικονομία του τόπου.
Λίγα χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε ένα ακόμη κίνημα που κρατάει μέχρι σήμερα, αυτή την φορά εναντίον των αιολικών πάρκων που απειλούσαν το περιβάλλον, την υγεία αλλά και την οικονομική ανάπτυξη.
Και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο «κίνημα για ελεύθερες παραλίες», ένα κίνημα της λογικής και της νομιμότητας που πρέπει να κρατηθεί μακριά από ακρότητες.
Έτσι μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Πάρος και η Αντίπαρος έχουν ήδη μια σημαντική κινηματική εμπειρία, με συμμετοχή των πολιτών που δικαιώνει την πολιτική άποψη του Ροκονίδα. Φυσικά κάποιοι μπήκαν μπροστά και «ενέπνευσαν» σε όλες τις περιπτώσεις.
Αυτά έγιναν λοιπόν το 2012-14, το 2015, το 2023, αυτά λέγαμε προεκλογικά και προφητικά το 2019. Στο σήμερα λοιπόν… Υπάρχει μεγάλη ανησυχία σε όλους μας, για το που θα οδηγήσει, η με γεωμετρική πρόοδο «ανάπτυξη», που έχει πάρει ο τόπος μας.
Επίσης πολλοί αντιλαμβάνονται ότι η δημοτική αρχή αδυνατεί να διαχειριστεί και να ελέγξει την κατάσταση και ακόμη χειρότερα όπως ισχυρίζονται αρκετοί, ότι «κάνει τα στραβά μάτια» ή ότι «έχει κατεβάσει τα στυλό».
Η ουσία είναι μία, τα πράγματα «ξεφεύγουν» και οι ελπίδα για «κάτι καλύτερο» λιγοστεύει. Οι πιο απαισιόδοξοι κάνουν λόγο για πορεία χωρίς επιστροφή.
Ίσως η μόνη ελπίδα αυτή την στιγμή είναι να δημιουργηθεί ένα πολύ μεγάλο κίνημα (θα το ονόμαζα κοινότητα) που θα συμπεριλάβει και τα τρία και αυτή την φορά θα είναι κίνημα διαρκές «για την Πάρο».
Το κίνημα αυτό δεν θα είναι του λαϊκισμού, της καταγγελίας και της «ρουφιανιάς», αλλά θα είναι της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας, της προσφοράς, της εκπαίδευσης, της ενημέρωσης και των διεκδικήσεων.
Ουσιαστικά θα είναι μία μαχητική πολιτιστική «κοινότητα» με σκοπό την ενίσχυση της ποιότητας ζωής και της κοινωνικής συνοχής και φυσικά των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Θα «δώσει» όμως και την δύναμη και θα ενισχύσει όλες τις «αρχές» να πράξουν τα δέοντα για την προστασία του περιβάλλοντος.
Αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την επόμενη δημοτική αρχή, η οποία όμως θα έχει το τιτάνιο έργο να εμπνεύσει με όραμα και αποφασιστικότητα τους Παριανούς, θα έλεγα και τους Αντιπαριώτες, μιας και ο αγώνας είναι κοινός. Επίσης πρέπει το πρώτο βήμα να είναι η ειλικρινής συνεργασία με τους συλλόγους.
Ο Δήμος θα μπει μπροστά, χωρίς όμως να «καπελώνει» το κίνημα που θα λειτουργεί συλλογικά με την δημοτική αρχή συμπαραστάτη και «ορθολογικό εταίρο».
Μια ευκαιρία χάθηκε το 2019. Είμαστε στο 2023 και «ωρίμασαν» οι συνθήκες…
Ας ενστερνιστούν κι άλλοι την ίδια θέση ή παρόμοιες ή και άλλες απόψεις που θα μπουν στο τραπέζι του διαλόγου για να δημιουργηθεί το «πνεύμα του ορθολογισμού». Αυτή την στιγμή επικρατεί μόνος του, ο παραλογισμός του κέρδους.
Η επόμενη δημοτική αρχή δεν μπορεί χωρίς την ειλικρινή στήριξη και σύμπραξη των πολιτών. Πρέπει όμως να «κερδίσει» την εμπιστοσύνη τους και να «οργανώσει με ειλικρίνεια» την συμμετοχή τους. Δύσκολο άλλα όχι ακατόρθωτο… Οι καιροί ου μενετοί…
Σε αυτόν τον αγώνα δεν μπορούμε φυσικά να είμαστε όλοι μαζί. Κάποιοι θα νοιώσουν ότι απειλούνται και θα τον πολεμήσουν. Κάποιοι άλλοι απλώς θα απέχουν συνεχίζοντας να ασκούν κριτική εκ του ασφαλούς. Η ιστορία όμως γράφεται από τους συμμετέχοντες.
Η Λαϊκή Συσπείρωση απέδειξε, κατά το παρελθόν με την συμμετοχή της και στα τρία κινήματα, τον καθοριστικό ρόλο και την αγωνιστική στάση της, ότι θα είναι η μόνη δημοτική αρχή που μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του Παριανού λαού.
Η Πάρος χρειάζεται αλλαγή πολιτικής και όχι άλλο διαχειριστή…
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον συνδυασμό «Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου»
