Ένα είναι βέβαιο… Η οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν «σέβεται» τον πρώτο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το άρθρο 102 του Συντάγματος, καθιερώνει τα ουσιώδη συστατικά της στοιχεία. Δηλαδή την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων και την διοίκηση και διαχείριση όχι μόνον των τοπικών υποθέσεων, αλλά και γενικών κρατικών υποθέσεων, που επιλέγει ο νομοθέτης να μεταφέρει σε αυτούς.
Όμως κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων πρέπει να συνοδεύεται από την μεταφορά αντίστοιχων πόρων. Συνέδεσε δηλαδή τη διοικητική με την οικονομική αυτοτέλεια των.Διότι η διοίκηση και διαχείριση υποθέσεων προϋποθέτει οικονομικές δυνατότητες, διότι σε διαφορετική περίπτωση οι μεταφερόμενες αρμοδιότητες αποτελούν «γράμμα κενό περιεχομένου».
Ένα επιπλέον απαραίτητο κομμάτι στο πάζλ αποτελεί ο διορισμός και η προαγωγική εξέλιξη των υπαλλήλων που στελεχώνουν τις υπηρεσίες τους. Έλα όμως που η κεντρική διοίκηση δεν εμπιστεύεται την αυτοδιοίκηση, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράλογο. Έτσι πολλά από τα ανωτέρω δεν έγιναν!!!
Ούτε το Σύνταγμα της Ελλάδος συγκινεί τους κυβερνώντες, αλλά ούτε και η Κύρωση του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας.
Στο άρθρο 9 αναφέρεται ότι, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν δικαίωμα, στα πλαίσια της εθνικής οικονομικής πολιτικής, σε επαρκείς ίδιους πόρους τους οποίους μπορούν να διαθέτουν ελεύθερα κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.
Δώστε βάση στην «επάρκεια και στην ελεύθερη διάθεση των πόρων». Ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Και ερχόμαστε στο «δια ταύτα»: Ποιό είναι εκείνη η πολιτική ενέργεια που θα ωθήσει τα πράγματα προς την σωστή κατεύθυνση; Απάντηση… η διεκδίκηση…
Αν λοιπόν αποφασίσουν οι δήμαρχοι της χώρας, μαζικά να απαιτήσουν, η τοπική αυτοδιοίκηση να σταματήσει να είναι ο διαχειριστής των τοπικών υποθέσεων της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας και να γίνει πραγματικά αυτοδιοίκηση, σίγουρα θα το πετύχουν!
Πρέπει όμως να πάψουν να το «παίζουν» δήθεν ανεξάρτητοι και να πολιτικοποιηθούν για όφελος των Δήμων και των δημοτών τους. Γι αυτό λέμε ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής και όχι αλλαγή διαχείρισης και στον Δήμο Πάρου.
Ιδού η Ρόδος… ιδού και… το γαρύφαλλο!!!
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
