Εκ των πραγμάτων η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού έχει να επιτελέσει σημαντικό έργο όσον αφορά την καθημερινότητα του πολίτη από την μία μεριά και την «προετοιμασία» του μέλλοντος από την άλλη.
«Επίθεση στο μέλλον» αποκαλούσε όλη αυτή την προσπάθεια Δήμαρχος του πρόσφατου παρελθόντος. Χρειάζεται λοιπόν να διαμορφωθεί ένα τοπικό σχέδιο που να «βλέπει» μπροστά με ορίζοντα τριάντα χρόνων τουλάχιστον.
Σίγουρα ο διεκδικητικός χαρακτήρας στην σημερινή συγκυρία δεν πρέπει να παραμεληθεί, αλλά παράλληλα πρέπει να δούμε όλες εκείνες τις παρεμβάσεις και τα έργα που θα συμβάλουν στην βιώσιμη, ουσιαστική και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της Πάρου και της Αντιπάρου.
Έργα που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μόνιμων κατοίκων, στην άμβλυνση των ανισοτήτων και στις προκλήσεις της νέας εποχής που τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Έργα που μετά την προκριματική τους διαδικασία με αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου, θα ωριμάσουν μελετητικά και θα είναι έτοιμα να ενταχθούν σε χρηματοδοτικά εργαλεία.
Στον ελάχιστο χώρο ενός άρθρου θα αναφερθούμε σχεδόν επιγραμματικά σε ορισμένα από αυτά.
Πρώτο στη σειρά το θέμα των απορριμμάτων που θα το βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας, αν δεν δώσουμε προτεραιότητα στην ανακύκλωση αλλά και την ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων, με δημιουργία υποδομών, αγορά σύγχρονου εξοπλισμού, αλλά πρωτίστως με οργανωμένες δράσεις ευαισθητοποίησης, εκπαίδευσης κι ενεργοποίησης όλων μας προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης νέων συνηθειών.
Δεύτερο στο νερό, όπου βρισκόμαστε σε πολύ καλό επίπεδο σχεδιασμού υποδομών και λύσεων για τα επόμενα έτη, που πρέπει όμως να ενισχυθούν με πολιτικές οικονομίας στη χρήση και φυσικά αγώνας για την αλλαγή της κεντρικής πολιτικής σε σχέση με τις Δ.Ε.Υ.Α.
Τρίτο στον τομέα της πολιτικής προστασίας, όπου κάθε χρόνο έχουμε επιδείνωση της κατάστασης και λόγω κλιματικής αλλαγής και λόγω παλαιών και ασυντήρητων δημοτικών κτηρίων, με επανασχεδιασμό και πραγματική λειτουργία επιχειρησιακού κέντρου με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό για να προστατεύσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών.
Τέταρτο στην αγορά ακινήτων και στην ανέγερση νέων σχολικών μονάδων (νηπιαγωγεία Παροικιάς, κλπ) που αν δεν υλοποιηθούν ταχύτατα θα αντιμετωπίσουμε τεράστια προβλήματα.
Πέμπτο στην δημιουργία ενός «ψηφιακού δήμου» μέσα από την προώθηση της ψηφιακής σύγκλισης και της ψηφιακής διασύνδεσης όλων των υπηρεσιών (πολεοδομία, κλπ) και έξυπνες εφαρμογές που θα μειώσουν την ταλαιπωρία και τις άσκοπες μετακινήσεις.
Έκτο (στη σειρά ίσως και πρώτο) στην αναβάθμιση κοινωνικών δομών (εργατικές κατοικίες, κλπ) και υγείας με πρώτο μέλημα το Κέντρο Υγείας, όπως έχουμε αναφέρει αναλυτικότερα στο παρελθόν.
Έβδομο στην… άμεση κατασκευή εμπορικού λιμένα και οδικού άξονα εκτός οικισμών καθώς και κεντρικού οδικού δικτύου σύνδεσης του αεροδρομίου με τα χωριά.
Και όγδοο φυσικά αθλητικές υποδομές και πολιτιστικό κέντρο για να καλύψουμε τις ανάγκες των νέων (κυρίως) για άθληση και των συλλόγων που παράγουν σημαντικό έργο και ασφυκτιούν με τις σημερινές συνθήκες.
Αυτά και πολλά ακόμη που χρειάζονται και που είναι ευκαιρία να μπουν στο τοπικό πολεοδομικό σχέδιο για να μπορέσουμε να δούμε το μέλλον κατάματα. Δεν πρέπει να χαθεί το «τραίνο» αυτή την φορά. Το τρένο όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο πρέπει να περάσει απ’ το νησί.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
