Είναι βέβαιο ότι η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς ένα «σοβαρό» και ισχυρό κόμμα αντιπολίτευσης. Η πρωτοφανής (στην διαφορά με τον δεύτερο) επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες εκλογές, δημιουργεί ήδη «επικίνδυνες καταστάσεις» τόσο στο κυβερνών κόμμα με εμφανείς τάσεις αλαζονείας, όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση με «διαλυτικά φαινόμενα».
Όμως η σημαντικότερη ίσως επίπτωση, που διαπιστώθηκε και στις δημοτικές εκλογές, είναι η περαιτέρω «άρνηση των ψηφοφόρων» να προσέλθουν στις κάλπες. Το φαινόμενο «γιγαντώθηκε» στον Δήμο Αθηναίων. Όταν με τόση ευκολία απεμπολεί ο πολίτης βασικά του δικαιώματα, σημαίνει ότι κοντεύει να φτάσει σε ένα σημείο που θα «δεχθεί τα πάντα».
Ας πάμε σε μερικές γενικές διαπιστώσεις…
- Το παιχνίδι παίζεται στο κέντρο και αποδεδειγμένα όποιος επικρατήσει σε αυτό που αποκαλούμαι «μεσαίο χώρο», βγαίνει νικητής.
- Η παρουσίαση κυβερνητικής πρότασης «καθαρής», κοστολογημένης και ευκολονόητης, δημιουργεί το κυρίαρχο αίσθημα της ασφάλειας και της σταθερότητας.
- Οι ήπιοι τόνοι δίνουν σιγουριά και αυτοπεποίθηση και προσφέρουν στην «ήρεμη δύναμη» την πολυπόθητη «παράσταση νίκης». Αντιθέτως η πόλωση και οι κραυγές απομακρύνουν τον μετριοπαθή ψηφοφόρο.
- Μετά από μια δεκαετία, το τέλος των μνημονίων επαναφέρει σιγά-σιγά το πολιτικό σύστημα σε μία «κανονικότητα». Κεντροδεξιά και κεντροαριστερά θα είναι οι κυβερνήσεις του μέλλοντος μας.
- «Εκείνοι» που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία είναι και το ορθολογικότερο τμήμα του λαού.
Στα πιο πεζά τώρα… Μπροστά μας σε έξι περίπου μήνες έχουμε τις ευρωεκλογές, εκεί όπου θα βγουν τα πρώτα συμπεράσματα για τις εξελίξεις.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τις επιλογές της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση των δύσκολων «θεμάτων» με κυρίαρχο την επιτεινόμενη ακρίβεια και την αδυναμία της ή την απροθυμία της, να ελέγξει τους «μεγάλους». Πολλά επίσης θα εξαρτηθούν από την εσωτερική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και που θα «οδηγήσει» η διελκυστίνδα των αποχωρήσεων; Και φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν από το ΠΑΣΟΚ και την ικανότητα του να παρουσιάσει ένα «πειστικό» κυβερνητικό πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα που πρέπει να βασίζεται στις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας, στην διατήρηση (και επαναφορά όπου έχει απολεσθεί) του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών της υγείας, της παιδείας του νερού της ενέργειας και άλλων, στην προώθηση της επιχειρηματικότητας αλλά με έλεγχο και προοδευτική φορολογία, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ενίσχυση της δημοκρατίας με θεσμούς συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις.
Είναι αμφίβολο αν η εμπιστοσύνη που έδειξε μεγάλο μέρος των πολιτών στην παρούσα κυβέρνηση και τις «έδωσε» μια δεύτερη θητεία με άνετη πλειοψηφία, θα διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η συνέχεια δεν θα είναι εξίσου εύκολη για το κυβερνών κόμμα και λόγω του γεγονότος ότι η «πραγματική συναίνεση» υπολογίζεται σε 31% και όχι σε 41% λόγω της αποχής, αλλά κυρίως διότι όπως έχει δείξει η ιστορία των εκλογών μια τρίτη συνεχόμενη θητεία είναι εξαιρετικά απίθανο να προκύψει.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
