Δελτίο Τύπου εξέδωσε ο συνδυασμός της Λαϊκής Συσπείρωσης Πάρου σχετικά με το ψήφισμα αλληλεγγύης προς το λαό της Παλαιστίνης που κατέθεσε στο δημοτικό συμβούλιο, καθώς και για τη συζήτηση που έγινε.
Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:
«Η Λαϊκή Συσπείρωση κατέθεσε για ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο της 22.5.2024 ψήφισμα αλληλεγγύης προς το λαό της Παλαιστίνης. Επρόκειτο για μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης προς το δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό, που μήνες τώρα ματώνει από την εγκληματική-δολοφονική επίθεση του κράτους του Ισραήλ (συνέχεια βεβαίως μιας πολιτικής που βαστά σχεδόν 8 δεκαετίες τώρα). Επρόκειτο για μια ελάχιστη εκδήλωση των βαθύτατων αισθημάτων ανθρωπισμού και αλληλεγγύης του Παριανού λαού, έτσι ώστε να προσθέσει και αυτός τη φωνή του με τις φωνές εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων, φορέων, συλλόγων, σωματείων, δήμων, κοκ. ανά την Ελλάδα και τον κόσμο, που ζητούν «λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Ακόμα όμως και σε αυτό το ζήτημα, η δημοτική αρχή, μας εξέπληξε δυσάρεστα, αφού, δίχως πρότερη ενημέρωση, προσκόμισε στη συνεδρίαση διαφορετικό ψήφισμα. Ακολούθως, οι δημοτικοί σύμβουλοι κλήθηκαν να ψηφίσουν ένα κείμενο, για το οποίο δεν είχαν ενημερωθεί, δεν είχαν προλάβει να μελετήσουν και το οποίο είχε γραφτεί προφανέστατα στο πόδι, τελευταία στιγμή. Προφανώς η δημοτική αρχή δεν ήθελε να εκτεθεί στα μάτια του Παριανού λαού (και γενικότερα) καταψηφίζοντας το ψήφισμα που κατέθεσε η Λαϊκή Συσπείρωση, ούτε όμως ήθελε και να το υπερψηφίσει. Η κα Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, παρά τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης, δεν είχε καν το θάρρος της γνώμης της, να αιτιολογήσει δηλαδή συγκεκριμένα το γιατί το ψήφισμα της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν ικανοποιούσε την πλειοψηφία, προκειμένου να το στηρίξει.
Από τα λεγόμενα και από το περιεχόμενο του ψηφίσματος που αντιπρότεινε η δημοτική αρχή πάντως είναι ξεκάθαρο το τι ενόχλησε.
Ενόχλησε η σαφής και ξεκάθαρη καταδίκη της εγκληματικής-δολοφονικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, η οποία και παραλήφθηκε τελείως από το προτεινόμενο ψήφισμα της πλειοψηφίας. Λες και ο Παλαιστινιακός λαός σφάζεται μόνος του…
Ενόχλησαν οι συγκεκριμένες αναφορές σε σφαγές, σε εγκλήματα (τωρινά και διαχρονικά), στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Λες και η γενοκτονία είναι κάτι που εξωραΐζεται, που στρογγυλοποιείται… Αυτό όμως προσπάθησε να κάνει και η δημοτική αρχή, παρουσιάζοντας ένα γενικό και αόριστο κείμενο.
Ενόχλησε η αναφορά στην εμπλοκή της χώρας μας με τη φρεγάτα Ύδρα, την οποία ο ελληνικός λαός χρυσοπληρώνει, εμπλέκοντας ταυτόχρονα την Ελλάδα σε επικίνδυνες καταστάσεις που εξυφαίνονται στην ευρύτερη περιοχή μας. Μπρος στις ενστάσεις μάλιστα που διατυπώθηκαν πως «το δημοτικό συμβούλιο δεν κάνει εξωτερική πολιτική», η Λαϊκή Συσπείρωση δέχτηκε ακόμη και να παραληφθεί η συγκεκριμένη αναφορά (αφού τόσο ενοχλούσε κάποιους) προκειμένου το ψήφισμα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό να υπερψηφιστεί ομόφωνα από το δημοτικό συμβούλιο. Ωστόσο, ούτε αυτό ήταν αρκετό.
Ακούστηκαν και άλλα –απαράδεκτα- πράγματα στο δημοτικό συμβούλιο, όπως το ότι «δεν γίνεται να σπαταλάμε τόσο χρόνο για ένα τέτοιο θέμα», στο οποίο η Λαϊκή Συσπείρωση ανταπάντησε πως δεν γίνεται να μιλάμε για χαμένο χρόνο από τη στιγμή που κάθε ώρα που περνά δολοφονούνται στη Λωρίδα της Γάζας κατά μέσο όρο 7 άνθρωποι, εκ των οποίων 2 παιδιά…
Ως Λαϊκή Συσπείρωση χαιρόμαστε που προκαλέσαμε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης (αφού δίχως τη δική μας πρωτοβουλία, ένα τέτοιο ψήφισμα δεν θα ερχόταν ποτέ από κάποια άλλη παράταξη στο δημοτικό συμβούλιο). Ωστόσο, δεν μπορούμε παρά εκφράσουμε τη λύπη μας και τον αποτροπιασμό μας για αυτό που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια σαφής και εσκεμμένη προσπάθεια της δημοτικής αρχής να «λειάνει» και να «εξωραΐσει» μια εγκληματική, δολοφονική πολιτική εναντίον ενός ολόκληρου λαού. Αλήθεια, αναρωτιόμαστε, κατά πόσο αρμόζει αυτό σε έναν λαό που έχει ο ίδιος υποφέρει από γενοκτονία, πόλεμο και κατοχή; Αν εμείς δεν μπορούμε να καταδικάσουμε την γενοκτονία ενός λαού και την κατοχή της πατρίδας του, τότε πως μπορούμε να ζητάμε από άλλους λαούς να αναγνωρίσουν π.χ. τη γενοκτονία των Ποντίων ή να καταδικάσουν την τουρκική κατοχή στην Κύπρο;
Ας σημειωθεί ότι η μείζονα αντιπολίτευση, εκτός του κ. Π. Κεμπάμπη, ταυτίστηκε με την πλειοψηφία».
Το ψήφισμα που κατέθεσε η Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου:
«Τα συνεχιζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που ματώνουν τη Λωρίδα της Γάζας επί 6 και πλέον μήνες τώρα, στοιχίζοντας τη ζωή σε πάνω από 35.000 Παλαιστινίους (μεταξύ των οποίων και χιλιάδες παιδιά), δεν αφήνουν ασυγκίνητο τον ελληνικό λαό, ο οποίος στην Ιστορία του έχει βιώσει πολλές φορές και από πρώτο χέρι το τι σημαίνει πόλεμος και προσφυγιά.
Τα εγκλήματα κατά του Παλαιστινιακού λαού, βεβαίως, δεν είναι καινούρια. Ο Παλαιστινιακός λαός εδώ και δεκαετίες βιώνει μια πραγματική γενοκτονία, με εκατόμβες νεκρών, με φυλακίσεις και βασανισμούς, με φυλετικούς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς τύπου «απαρτχάιντ», με κατοχή και εκτοπισμούς από τη γη του, κοκ. Το κράτος του Ισραήλ, παραβιάζοντας συστηματικά τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ, επεκτείνει την κατοχή του στα διεθνώς αναγνωρισμένα Παλαιστινιακά εδάφη, κρατάει σε ασφυκτικό καθεστώς ανοιχτής φυλακής 2.000.000 Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας, χτίζει παράνομους εποικισμούς, αρπάζει τη γη, το νερό και άλλους φυσικούς πόρους, στερώντας τα από τους αυτόχθονες πληθυσμούς.
Θύμα αυτής της κατάστασης είναι και ο λαός του Ισραήλ που, όπως έδειξαν και τα γεγονότα της 7ης Οκτώβρη, βιώνει τις επιπτώσεις αυτής της βάρβαρης πολιτικής, μετρώντας και αυτός τα δικά του θύματα.
Επιβεβαιώνεται ότι, όσο διαιωνίζεται το απάνθρωπο αυτό καθεστώς κατοχής και καταπίεσης στην Παλαιστίνη, οι δύο λαοί δεν θα μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά, βρισκόμενοι διαρκώς με τον φόβο μιας νέας κλιμάκωσης των στρατιωτικών συγκρούσεων. Μιας κλιμάκωσης, που αποτελεί μια μόνιμη απειλή, όχι μόνο για την περιφερειακή, αλλά και την παγκόσμια ειρήνη.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάρου, εκφράζοντας τα βαθύτατα αισθήματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης του Παριανού λαού, ενώνει τη φωνή του με τις χιλιάδες άλλες φιλειρηνικές φωνές ανά την Ελλάδα και τον κόσμο, στηρίζοντας το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην ελευθερία και την ανεξαρτησία, σε ένα κράτος -κατά τις διεθνείς αποφάσεις του ΟΗΕ- στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, χωρίς κατοχή και κατοχικά στρατεύματα, όπου ο Παλαιστινιακός λαός θα είναι νοικοκύρης στον τόπο του.
Ακολούθως ζητά:
1. Την επιστροφή όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
2. Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
3. Να αποσυρθεί η φρεγάτα ”Ψαρά” από την περιοχή και να παύσει κάθε άμεση ή έμμεση εμπλοκή της χώρας μας σε αυτό τον άδικο πόλεμο.
4. Να σταματήσει κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και να προχωρήσει η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, στη βάση της ομόφωνης απόφασης του Ελληνικού Κοινοβουλίου».
