Οι δήμαρχοι όλης της χώρας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, απολαμβάνουν με ιδιαίτερη ευχαρίστηση την «βολική» και «ανατομική» πολυθρόνα τους. Κάτω από τα πόδια τους, εδώ και πέντε χρόνια, το χαλί έχει τραβηχτεί και «μεταφέρεται» για να στρωθεί εκεί που θα περάσουν οι ορδές των «εκλεκτών». Την «καρέκλα» όμως την διατηρούν και αυτό είναι για πολλούς το μόνο που τους ενδιαφέρει.
Για άλλους πάλι, ο «ύπνος του δικαίου» είναι η μοναδική τους συντροφιά και η παρηγοριά τους. Κι ελάχιστοι, όπως προαναφέραμε, υψώνουν την φωνή τους και το ανάστημα τους, διαμαρτυρόμενοι, διεκδικώντας μια πραγματική αυτοδιοίκηση, όχι γι’ αυτούς και για τις «καρέκλες» τους, μα για τους πολίτες τους. Για τους ανθρώπους τους και για τις πραγματικές τους ανάγκες.
Το έχουμε πει πολλές φορές ότι το τελευταίο νομοσχέδιο που στήριζε και πήγαινε ένα βήμα μπροστά την τοπική αυτοδιοίκηση ήταν ο «Καλλικράτης» το 2010. Προέβλεπε και αρμοδιότητες και εξασφάλιζε τους ανάλογους πόρους.
Μετά… «ήρθαν οι μέλισσες». Μπήκαμε στα μνημόνια και οι περικοπές ξεπέρασαν το εξήντα τα εκατό. Οπότε δεν «πρόκανε» να εφαρμοστεί ο «φίλος» μας. Κάποια στιγμή όμως βγήκαμε από τα δύσκολα. Έτσι τουλάχιστον μας είπαν…
Εκεί λοιπόν θα περίμενε ο καθένας να «μεταρρυθμιστεί» και να ενισχυθεί η αυτοδιοίκηση στον πρώτο της βαθμό και να περάσουμε στο στάδιο της πραγματικής αποκέντρωσης, ώστε ο πολίτης και του πιο μακρινού χωριού να έχει «λόγο». Να ενισχύσουμε δηλαδή την Δημοκρατία μας. Αντ’ αυτού ενισχύσαμε την… Νέα Δημοκρατία και τους… κολλητούς της.
Ξεκινώντας από το 2019 με τους απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς (όπως αποφάσισε η δικαιοσύνη) νόμους του «πρώην αριστερού» μέχρι και σήμερα με την «θεούσα» και τον «ροπαλοφόρο» οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. έσπρωξαν και συνεχίζουν να σπρώχνουν τα «σκουπίδια» και το «νερό» στα χέρια των «εργολάβων».
Κι όλα αυτά για τις «οικονομίες κλίμακος». Όπου ακούτε οικονομία κλίμακος σε δημόσια και κοινωφελή αγαθά… αλάργα.
Σήμερα λοιπόν οι Δήμοι έχουν μεταβληθεί σε «συλλέκτες απορριμμάτων» και υπηρέτες του κεντρικού κράτους. Δηλαδή ουσιαστικά είναι ένα κρατικό παράρτημα, απόλυτα ελεγχόμενο και κατευθυνόμενο. Μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει έχουν όλοι εκείνοι οι δήμαρχοι και οι παρατάξεις που παρουσιάζονται ως «ανεξάρτητες», όμως στην πραγματικότητα στηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Ποιούν την νήσσαν όταν δεν διεκδικούν τους πόρους και την υλικοτεχνική υποδομή που αναλογούν στην πολιτική προστασία και στην ανακύκλωση.
Στην Κεντρική Ένωση των Δήμων οι «κυβερνητικοί» δήμαρχοι ποιούν την νήσσαν στην καταλήστευση των πόρων που πρέπει να αποδοθούν και αναφέρονται και σε έργα και σε υπηρεσίες και σε προσλήψεις. Όλοι περιγράφουν το πρόβλημα, αλλά δεν πάνε παρακάτω. Γιατί για να πας παρακάτω πρέπει να πεις στον κόσμο την αλήθεια και να «ξεσηκωθείς» εναντίον του κόμματος σου.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τα δισεκατομμύρια που «αφαιρούνται» από την αυτοδιοίκηση και αφορούν τους ίδιους τους πολίτες πάνε στις τσέπες των… «συμφερόντων». Δικοί σας… οι παραπέρα συνειρμοί!
Για να τελειώνουμε… Σοβαρό κράτος δεν θα γίνουμε ποτέ αν δεν αποκτήσουμε δυνατή και αυτόνομη αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού. Και για να γίνει αυτό πρέπει να εξεγερθούν όλοι (μα όλοι) οι δήμαρχοι. Για να πάψουν να είναι δήμαρχοι και να γίνουν ΔΗΜΑΡΧΟΙ. Αλλιώς καλά περνάμε βολεμένοι στις πολυθρόνες μας… «δουλεύοντας» τους συμπολίτες μας με την «ανεξαρτησία» μας.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
