Δύο βασικοί πυλώνες που πάνω τους στηρίζεται κάθε πολιτισμένη και «ανθρώπινη» κοινωνία, μικρή ή μεγάλη, είναι οι έννοιες του σεβασμού και της αποδοχής.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πρώτη είναι συντηρητικής προέλευσης και ουσιαστικά αναφέρεται σε θεσμικούς ρόλους επιβεβαιωμένους από τον λαό ή καθιερωμένους από την πολιτεία και από την συνέχεια, μέσα στα έτη, παραδόσεων και συμπεριφορών.
Και η δεύτερη φιλελεύθερης προέλευσης, που αντικατοπτρίζει την βούληση μας, να συνυπάρχουμε όλοι με όλους, ισότιμα σε μια πλουραλιστική κοινωνία και να αποδεχόμαστε ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου.
Όταν λειτουργούμε ταυτόχρονα και με τους δύο δεν παρουσιάζονται σημαντικά προβλήματα. Όταν όμως ατονήσει σε μεγάλο βαθμό κάποιος ή αμφότεροι τότε δεν μπορούμε να πάμε «μπροστά».
Τις τελευταίες μέρες ανέκυψε «ζήτημα μέγα», από τις (με επιείκεια κρινόμενες) απαράδεκτες δηλώσεις του Δημάρχου σε τηλεοπτικό σταθμό.
Το ερώτημα ήταν αν τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να φιλιούνται εκεί όπου μπορούν και τα ετερόφυλα. Η απάντηση δεν ήταν ξεκάθαρη και ως εκ τούτου τα πράγματα πήγαν «από το κακό στο χειρότερο».
Και μετά άρχισε το «πανηγύρι» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και «ανθρωποφαγίας». Εκεί διατυπώθηκαν ορισμένες πολύ σωστές τοποθετήσεις, αλλά δυστυχώς και πάρα πολλές εκδηλώσεις αντιπάθειας και μίσους προς το συγκεκριμένο πρόσωπο του Δημάρχου που εκπροσωπεί ένα θεσμό. Κριτική μπορείς να κάνεις και σκληρή μάλιστα, αλλά όχι να λοιδορείς και να υβρίζεις.
Θα υπάρξει φυσικά και ο αντίλογος με τον Αριστοφάνη που στηλίτευσε και διακωμώδησε τη φαυλότητα των εξουσιαστών, καθώς αυτή κατά κόρον οδηγεί μια χώρα στην καταστροφή. Ο Αριστοφάνης μάλιστα καταλήγει «Να λοιδορείς τους πονηρούς διόλου δεν είναι άπρεπο, ίσα-ίσα τιμά τους καλούς». Για όλα όμως υπάρχει ένα μέτρο κι αυτό ξεπεράστηκε.
Πάμε όμως και στην ουσία της υπόθεσης, αυτής των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Πρέπει όλα τα άτομα που επιλέγουν να δημοσιοποιούν (ή, έστω, να μην κρύβουν) την σεξουαλική τους ταυτότητα, να έχουν ισότιμη μεταχείριση με τα ετερόφυλα ζευγάρια; Φυσικά και ναι, έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Το αντίθετο, δηλαδή να απαγορεύεις εκδηλώσεις αγάπης μεταξύ συναινούντων ενηλίκων μόνο και μόνο επειδή κάποιοι (έστω και η πλειοψηφία) τις θεωρούν «ανήθικες», θα ισοδυναμούσε με περιφρόνηση κάθε ατομικότητας και για το λόγο αυτό θα ήταν αντίθετη προς το Σύνταγμα.
Άλλωστε, η κοινωνική εξέλιξη με όραμα ιδανικές μορφές κοινωνίας, πρέπει να είναι αποτέλεσμα της ελευθερίας των ανθρώπινων επιλόγων και όχι σκοταδιστικών αντιλήψεων.
Καταλήγοντας, να επισημάνουμε ότι καλό θα ήταν οι δημοτικές παρατάξεις με δελτία τύπου να μας πουν τις απόψεις τους για το θέμα. Η Λαϊκή Συσπείρωση εξέδωσε, αναμένουμε και τις άλλες.
Ευκαιρία και για τον Δήμαρχο να είναι πιο «καθαρός» και συγκεκριμένος αυτή την φορά. Και για τον Έπαρχο να μάθουμε τις απόψεις του.
Θα έχουν ενδιαφέρον γι’ αυτά που τονίσαμε στην αρχή. Τους πυλώνες μιας κοινωνίας…
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
