Η γνωστή φράση «Ο Βασιλεύς πέθανε-Ζήτω ο Βασιλεύς» με την οποία αναγγελλόταν ο θάνατος του ανώτατου άρχοντα και η νόμιμη διαδοχή του, ταιριάζει γάντι και στην πολιτική.
Τρείς εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε αυτή τη χρονιά και βγάλαμε κάποια συμπεράσματα για το είδος των πολιτικών προσώπων που προτιμούν οι πολίτες. Ποιά είναι τα προσόντα του πολιτικού της Νέας Εποχής και τί βαραίνει τελικά στη ζυγαριά των πολιτών;
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, είναι για το κόμμα του, το κεφάλαιο κίνησης και όχι στοιχείο του παθητικού. Μοιάζει και με τους ισολογισμούς των εταιριών.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, μοιάζει με τον μπακάλη της παλαιάς εποχής. Και οι δύο ζυγίζουν τα πάντα. Ο πολίτης το καταλαβαίνει.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, δεν βγάζει πλέον, σέλφι ούτε βάζει στην ιστοσελίδα του, φωτογραφίες από τη συμμετοχή του σε πορείες, συγκεντρώσεις και κάτω από «αγωνιστικά» πανό. Προτιμά λόγω των νέων συνθηκών, να δείχνει πόσο ζωόφιλος είναι η πόσο νοιάζεται για την κλιματική αλλαγή.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, φροντίζει η «σκάλα» της προσωπικής ανέλιξης του, να ακουμπάει γερά, στο σωστό τοίχο. Και δεν θα πρέπει να ξεχνά, ότι όσους θα συναντήσει ανεβαίνοντας, θα τους συναντήσει και κατεβαίνοντας.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, όταν χάνει σε μια εκλογική μάχη, αναγνωρίζει ότι έχασε δίκαια. Στη συνέχεια, δεν αναρωτιέται αν οι ψηφοφόροι γνώριζαν τι έκαναν, αλλά ψάχνεται να δει τι έκανε ο ίδιος και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά στην κάλπη.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, τηρεί πάντα τη λατινική παροιμία «verba volent -scripta manent». Πιο συγκεκριμένα «τα λόγια πετούν – τα γραπτά μένουν». Τηρεί πάντα τον κανόνα και στέλνει μόνο συλλυπητήρια και ευχετήρια σε γάμους, βαφτίσια, ονομαστικές γιορτές. Αποφεύγει διαδικτυακές κακοτοπιές!
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, απευθύνεται στους ανθρώπους της «αυλής» του μόνο όταν θέλει να ακούσει κολακευτικά λόγια και κομπλιμέντα για τον ίδιο, για την αφεντιά του. Διαφορετικά, όταν θέλει να μάθει την πραγματικότητα και να ακούσει μια πολύτιμη γνώμη, προτιμά το μάρκετινγκ του πεζοδρομίου. Κατεβαίνει στο λαό και μαθαίνει από «πρώτο χέρι» τα προβλήματα του κόσμου και τη γνώμη τους, για εκείνον. Ακόμη και οδηγός ταξί, μπορεί να γίνει!
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, αποφεύγει να χαρακτηριστεί με τις πράξεις του, από τους πολίτες σαν έμπορος ψεύτικων ελπίδων, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι στην κάλπη αντί για σταυρούς στο όνομα του θα βρει «αποτυπώματα της παλάμης» ψηφοφόρων.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, δεν εκπέμπει το μήνυμα του μόνο μέσω των φίλιων δυνάμεων όπως πυρήνες, ΜΜΕ και διαδικτυακά. Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι το μήνυμα και η εικόνα του πρέπει να «μιλάει» και η παρουσία του να «γράφει». Η προσωπική του ταυτότητα, είναι ένα βασικό κριτήριο της επιλογής του από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα της κάλπης.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, δεν βλέπει την αποτυχία στην κάλπη παρά μόνο σαν μια νέα ευκαιρία επανατοποθέτησης της στρατηγικής εικόνας του και διόρθωση στη διαχείριση των λαθών του. Την επόμενη φορά αλλάζει ολόκληρη την επικοινωνιακή του ομάδα και δεν θεωρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους της προηγούμενης φοράς.
Ο πολιτικός της Νέας Εποχής, για τη λύση ενός προβλήματος, που αφορά την πολιτική του καριέρα, δεν περιμένει να εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός», αλλά παίρνει τα ηνία στα χέρια του!
Θανάσης Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος
