Αυτά τα οποία συμβαίνουν –σχεδόν σε καθημερινή βάση- στην πολιτική ζωή της χώρας μας δε θυμάμαι να έχουν συμβεί στο παρελθόν.
Παρακολουθώ την πολιτική ζωή της χώρας από παιδί του Γυμνασίου, καθώς μεγάλωσα σε μία συνοικία του Πειραιά που τα πολιτικά πάθη ήταν πάντα σε ένταση και δικαιολογημένα, αφού η γειτονιά μου είχε πρόσφυγες Μικρασιάτες, Πόντιους και Αρμενίους. είχε «Μάντρα» με εκτελεσμένους στη διάρκεια της Κατοχής και, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν άνθρωποι του μεροκάματου.
Ουδέποτε δε θυμάμαι -τις περασμένες δεκαετίες- να αποκαλύπτονται οικονομικά σκάνδαλα σε εβδομαδιαία σχεδόν βάση στα οποία, οι «πρωταγωνιστές» τους είναι «στελέχη» ή φίλοι του κυβερνητικού κόμματος. Ουδέποτε δε θυμάμαι να φέρονται να έχουν σχέση μ’ αυτά τα σκάνδαλα τόσοι πολλοί κυβερνητικοί βουλευτές. Ουδέποτε πάλι δε θυμάμαι να υπάρχει στην Ελλάδα τόση μεγάλη απόκρυψη γεγονότων ως αυτή που υπάρχει σήμερα, ειδικά από τους τηλεοπτικούς διαύλους. Ουδέποτε όμως πάλι δε θυμάμαι τόσοι πολλοί πολίτες να ενδιαφέρονται για είδηση που έχει σχέση με το κουτσομπολιό ή τι έγραψε ο Α’ και ο Β’ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…
Έτσι, το κυβερνητικό αφήγημα «άμα φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ θα έρθει το χάος» -από την τηλεοπτική αποχαύνωση- τείνει να γίνει πιστευτό κι από ένα μέρος των πολιτών. Πολιτών, που είναι η μειοψηφία (σύμφωνα με όλες τι δημοσκοπήσεις που τους δείχνουν γύρω στο 25-27%), αλλά έχουν «ταμπουρωθεί σ’ ένα κόμμα.
Από την άλλη η λεγόμενη κεντροαριστερά ή η «προοδευτική αντιπολίτευση» όπως αυθαίρετα την ονόμασε ο αντι-κυβερνητικός Τύπος και ενώ υπάρχει σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις 70% αγανάκτηση, συνεχίζει να τονίζει την πολιτική της ασυνέπεια, καθώς το μόνο που φαίνεται να την ενδιαφέρει είναι το να βρίσκεται και στο επόμενο κοινοβούλιο κι όχι η αλλαγή του πολιτικού τοπίου. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σήμερα, συμφωνούν ότι δεν πάει άλλο μ’ αυτήν την πολιτική, αλλά το βλέμμα τους είναι περισσότερο στο να μην χαθούν οι καρέκλες τους. Το έχω γράψει στο παρελθόν αλλά να το γράψω πάλι.
Το βουλευτιλίκι για πολλούς της κεντροαριστεράς έχει γίνει επάγγελμα, με όλα που απορρέουν (σύνταξη, ασφάλιση, ατέλειες, παροχές, δωρεάν εισιτήρια, κλπ). Αυτή είναι η αλήθεια. Υπάρχουν πολιτικοί καριέρας και στις Κυκλάδες. Υπήρξαν άτομα που το μόνο που έκαναν στη θητεία τους ήταν να κάνουν αναφορές στη βουλή για διαμαρτυρίες της αυτοδιοίκησης ή συλλόγων, ή έβγαζαν ανιαρά δελτία Τύπου τα οποία μάλιστα είχαν και χρονοδιάγραμμα. Ενθυμούμαι παλαιό βουλευτή των Κυκλάδων ο οποίος κάθε Μάρτιο έκανε ερώτηση στη βουλή για τις διακομιδές ασθενών, κάθε Ιούνιο έκανε ερώτηση για τα δρομολόγια πλοίων κλπ. Όταν κάποια στιγμή για 2 φεγγάρια έγινε και υφυπουργός, χάθηκε εντελώς!
Υπάρχει μία μεγάλη πραγματικότητα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο καλό για έναν πολιτικό καριέρας από το να είναι βουλευτής της αντιπολίτευσης. Καμία έννοια, τσάμπα υποσχέσεις και κανένας πολιτικός κίνδυνος. Είσαι ο καλύτερος του χωριού…
Η λεγόμενη κεντροαριστερά δεν υποφέρει σήμερα από πολιτική ανεπάρκεια ιδεών. Υποφέρει από κομματικά στελέχη και πολιτικούς. Χρειάζεται αλλαγή στελεχιακού δυναμικού. Δεν μπορεί «πεντακόσια χρόνια τούρκικα» να είναι τα ίδια και τα ίδια άτομα!
Δ.Μ.Μ.
