Η Πάρος πρέπει να είναι η μοναδική περιοχή στην Ελλάδα που ό,τι γίνεται από υποδομές το πληρώνει η ίδια. Απορώ ποιος είναι ο λόγος που πληρώνουμε εφορία και δεν βρίσκω απάντηση!
Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις με τα «θαύματα» της Πάρου. Φτιάχνουμε αεροδρόμιο; Εμείς το πληρώνουμε, ή ένα μέρος οι πολίτες του νησιού και ένα μέρος οι ιδιώτες (περίπτωση νέου αεροδρομίου)! Φτιάχνουμε σχολεία; Σε δωρεές οικοπέδων του νησιού είναι τα περισσότερα και τα υπόλοιπα και πάλι με δωρεές των πολιτών. Φτιάχνουμε ιατρεία; Εμείς και πάλι με δικά μας έξοδα. Όπου κι αν δει το μάτι σου θα διαπιστώσεις ότι πίσω από κάθε έργο υποδομής βρίσκεται η τσέπη των κατοίκων του νησιού μας. Αφήνω στην άκρη ότι η συντήρηση όλων των παραπάνω έργων είναι καθαρά υπόθεση των ντόπιων κι όχι της πολιτείας που έχει την υποχρέωση.
Από την άλλη, η εφορία «γδύνει» τους παριανούς επαγγελματίες. Αφήνω στην άκρη ότι το κράτος έχει την εντύπωση ότι εδώ τα κονομάμε χοντρά και μας αντιμετωπίζουν ωσάν να τους κλέβουμε κιόλας.
Την περασμένη εβδομάδα το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να καταβληθούν επιδόματα σε γιατρούς του δημοσίου που θα έρθουν για εργασία στην Πάρο. Ομοίως το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε τη φιλοξενία ιατρών του Δημοσίου σε οικήματα που έχουν ανακατασκευαστεί σε ιατρεία που βρίσκονται στο νησί. Η παραπάνω κίνηση έγινε δεκτή από πλήθος συμπατριωτών μας. Να εκφράσω και εγώ τον ενθουσιασμό μου γι’ αυτήν την απόφαση και να συμμετέχω στη χαρά τους. Ναι, σωστά! Αλλά…
Αλήθεια λοιπόν, γιατί ο παριανός φορολογούμενος που πληρώνει με το παραπάνω για την ασφάλισή του στο κράτος, να πρέπει να βάλει εκ νέου το χέρι στην τσέπη του για να πληρώσει κάτι για το οποίο η ίδια η πολιτεία είναι υπεύθυνη. Γιατί να πληρώνει δύο φορές ο πολίτης της Πάρου τους γιατρούς, που εννοείται ότι τη μισθοδοσία τους την έχει αναλάβει το κράτος μέσω της φορολόγησης των πολιτών. Είναι ή δεν είναι υποχρέωση της πολιτείας αυτό;
Εμείς, εμείς, εμείς. Εμείς να βρούμε κατοικίες για τους υπαλλήλους του κράτους, εμείς να δώσουμε επιδόματα, εμείς να δωρίσουμε τα ακίνητα για να δημιουργηθούν υποδομές, εμείς τα πάντα. Υπάρχει λοιπόν μία αναντιστοιχία και μία στρέβλωση του φορολογούμενου πολίτη της Πάρου, και της υποχρέωσης του κράτους. Το πράγμα όπως γίνεται δείχνει από την πρώτη στιγμή ότι είναι παράταιρο αλλά και άδικο. Αλήθεια άραγε αμφισβητεί κάποιος/α ότι αν ο πολίτης του νησιού δεν ήταν υποχρεωμένος να φορολογείται ότι μ’ αυτά τα χρήματα που δίνει θα υπήρχαν περισσότερες και καλύτερες υποδομές στο νησί; Πόσα χρήματα δίνει πίσω το κράτος για έργα στην Πάρο και πόσα χρήματα δίνει ο φορολογούμενος κάθε χρόνο στο κράτος; Δεν ονειροβατώ! Την αλήθεια για τη αδικία που γίνεται στην Πάρο γράφω…
Δ.Μ.Μ.
