Είναι κάτι που χρόνια ήταν «καρφωμένο» στο μυαλό των «ολιγαρχικών συμφερόντων», αλλά τώρα βρήκαν το κατάλληλο έδαφος και χρονικό σημείο για να υλοποιήσουν τα σχέδια τους.
Η Ελλάδα μετά τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και το μοντέλο της τουρκικής φεουδαρχίας που δεν έμοιαζε με την ευρωπαϊκή, πέρασε σε μία προβληματική κατάσταση που απείχε παρασάγγας από την αστική επανάσταση και την δημιουργία φιλελεύθερων συνταγματικών δημοκρατιών.
Έτσι μετά τους κοτζαμπάσηδες σήμερα «κουμάντο» στη χώρα μας κάνουν λίγες «ισχυρές οικογένειες» και ελάχιστοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που ακόμη και για τους οπαδούς του καπιταλισμού η κατάσταση αυτή αποτελεί «στρέβλωση» στους κανόνες του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς. Όμιλοι που εκτός των τομέων της οικονομίας ελέγχουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δημιουργώντας το μοντέλο της διαπλοκής.
Τους είχε όμως έως σήμερα «ξεφύγει» κάτι. Το νερό… Το μονοπωλιακό και χωρίς ανταγωνισμό νερό. Το νερό που ακόμη κι αν δεκαπλασιαστεί η τιμή του, ο «αλυσοδεμένος πολίτης» να είναι αναγκασμένος να το αγοράσει.
Τώρα λοιπόν ήλθε η ώρα να μπουν σε εφαρμογή τα πλάνα τους. Υπάρχει η κατάλληλη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, παντοδύναμη σε έδρες στη βουλή και με ανύπαρκτη αντιπολίτευση.
Που ξεκινώντας φυσικά από τις «συγχωνεύσεις» μικρών δημοτικών νομικών προσώπων σε ανώνυμες εταιρείες τεραστίου μεγέθους, δημοσίου δήθεν χαρακτήρα, προσπαθούν να «παρακάμψουν» τις ανώτατες δικαστικές αρχές τις χώρας και το πιο εύκολο, που είναι να παραπλανήσουν τον Ελληνικό λαό.
Δεν θα ασχοληθούμε με αυτά που είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί, δηλαδή για τον τρόπο «διαβολής» των δημοτικών επιχειρήσεων, που ακόμη και οι ελλειμματικές, έχουν γίνει ελλειμματικές με ευθύνη της κυβέρνησης.
Θα ασχοληθούμε με την ίδια την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναφέρει ότι το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται… Να προστατεύεται δηλαδή, από τα «νύχια» των «εμπόρων»…
Και λίγο παρακάτω όπου ρητά και κατηγορηματικά επιτάσσει η κοινοτική πολιτική υδάτων να λειτουργεί μέσα σε ένα διαφανές πλαίσιο και όχι στο πλαίσιο των γιγαντιαίων εργολαβιών και κυρίως να αναπτύσσεται σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το θέμα του νερού πρέπει να διευθετηθεί στο πιο άμεσο, στο πιο κοντινό για τον πολίτη επίπεδο που είναι η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή ο Δήμος.
Τι πάνε να κάνουν λοιπόν κόντρα στο σύνταγμα και στην οδηγία πλαίσιο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου του 2000, που έχει γίνει νόμος του κράτους;
Τόσο «δυνατούς» τους έκανε το 41%, ή εμάς θεωρούν «ανίκανους» να αντιδράσουμε; Πιθανόν και τα δύο…
Ας αντιδράσουμε τώρα δυναμικά, μήπως και αποτρέψουμε τα σχέδια τους. Χαμένη είναι μόνο η μάχη, που δεν δόθηκε…
Ή όπως είχε πει κι ο Μπρεχτ, «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει , όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει»… Αύριο… θα είναι αργά!
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
