Τον παρακάτω αυθεντικό διάλογο τον έχω γράψει στο παρελθόν, αλλά τον αναφέρω και πάλι, για να αποδείξω την ηλιθιότητα που «δέρνει» τους καρεκλοκενταύρους των Αθηνών.
Πριν μία δεκαετία περίπου κάνοντας ρεπορτάζ για την υγεία, βρήκα μία άκρη στο υπουργείο Υγείας, για να μιλήσω με έναν «υπεύθυνο» σχετικά με το θέμα που είχε δημιουργηθεί τότε με τις εφημερίες γιατρών, όταν θεωρούσε το υπουργείο πώς μπορεί να είναι εφημερία on call στο Κέντρο Υγείας Πάρου, γιατρός από την Αντίπαρο! Προσπαθώντας να πείσω τον «υπεύθυνο» για το ανεφάρμοστο της απόφασης εκείνης διαπίστωσα μέσα σε λίγα λεπτά ότι είχε –γεωγραφικά- «μεσάνυχτα»!
«Μα τι δεν καταλαβαίνετε». του έλεγα. «Πώς θα βρει μεταφορικό μέσο στις 3 τα ξημερώματα αν τον καλέσουν Φλεβάρη μήνα; Πώς θα έρθει από την Πούντα στην Παροικιά; Πόση ώρα θα κάνει για ένα επείγον περιστατικό φεύγοντας από την Αντίπαρο;».
Κάπου εκεί, σε 2-3 λεπτά, κατανόησα ότι ο «υπεύθυνος» δεν είχε καταλάβει τις αποστάσεις, αλλά κι ότι ο γιατρός της Αντιπάρου χρειαζόταν να περάσει θάλασσα, αν και εφόσον υπήρχε δρομολόγιο. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται ο «υπεύθυνος» είχε πάθει ένα «κοκομπλόκο». Σε κάποια στιγμή –και ενώ άκουγα να ανακατεύει χαρτιά- μου είπε: «Μα εδώ βλέπω τον χάρτη, τον έχω μπροστά μου και παρατηρώ ότι η Πάρος και η Αντίπαρος, είναι δίπλα – δίπλα».
Κάπου εκεί και ενώ προσπαθούσα να καταλάβω αν μου κάνει πλάκα ή μου μιλάει σοβαρά, του είπα: «Ναι κύριέ μου αλλά μεσολαβεί θάλασσα και θέλει πλοίο για να περάσει κάποιος. Δεν υπάρχει γέφυρα! Και από το Πέραμα ένα τσιγάρο δρόμος κυριολεκτικά είναι η διαδρομή μέχρι τη Σαλαμίνα, αλλά και πάλι θέλεις φέρι μπόουτ για να περάσεις απέναντι. Ούτε εκεί έχει γέφυρα. Το ξέρω σίγουρα, γιατί όταν ήμουν μικρός εκεί με πήγαινε η μάνα μου για να κάνω μπάνιο. Αν κι εγώ προτιμούσα να με πηγαίνει στη Βουλιαγμένη που έχει αμμουδιά» του είπα, προσπαθώντας να ευθυμήσω το κλίμα της συζήτησης.
Έτσι λοιπόν, θα περάσει στην ιστορία ο δήμαρχος Αντιπάρου, Αναστάσιος Φαρούπος, όταν κατάλαβε σε τηλεοπτική του συνέντευξη μιλώντας μ’ έναν «τσιμεντόβλακα» που εκπροσωπούσε τα ΕΛΤΑ (που τελικά το έπαιξε «Ιφιγένεια» δηλώνοντας παραίτηση τη Δευτέρα, 4 Νοεμβρίου), ότι απευθύνεται σε κάποιον καρεκλοκένταυρο. Ο κ. Φαρούπος είπε: «Θα είμαστε ο πρώτος δήμος της χώρας που για να στείλουμε μια επιστολή θα πρέπει να πάρουμε το πλοίο!».
Θυμίζω ότι παρόμοια κατάσταση -χωρίς υπηρεσία γραφείου ΕΛΤΑ- η Αντίπαρος το έχει ξαναζήσει πριν μερικά χρόνια, τότε που η αλληλογραφία του νησιού την άφηνε ένας υπάλληλος στο λιμάνι κι αυτή γινόταν έρμαιο των καιρικών συνθηκών και οι επιστολές κατέληγαν με τους αέρηδες στη θάλασσα,
Τέλος, το θέμα μόνο με αστειότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, αφού η υπόθεση έχει να κάνει με δημόσια κοινωνική υπηρεσία, που η κυβέρνηση την αντιμετωπίζει με όρους οικονομικών συμφερόντων.
