Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό μία δημοτική αρχή να απογοητεύει τους ψηφοφόρους της που την εμπιστεύθηκαν και άλλο να καθίσταται «επικίνδυνη» με τις παραλείψεις της.
Στην πρώτη περίπτωση που οι προσδοκίες των πολιτών δεν ικανοποιήθηκαν η «ζημιά» είναι βεβαίως μεγάλη, αλλά υπάρχουν πάντα τα περιθώρια να βελτιωθεί η κατάσταση. Εκείνο που δε διορθώνεται είναι η «πολιτική ζημιά» και αφορά τον κλονισμό της εμπιστοσύνης που προήλθε από τις προεκλογικές υποσχέσεις.
Πρέπει όμως να πούμε ότι αλλιώς βλέπεις τα πράγματα όταν είσαι εκτός κι αλλιώς εντός. Και το λέμε, όχι για να «δικαιολογήσουμε» τη δημοτική αρχή, αλλά διότι πρόκειται για μία πραγματικότητα που δυστυχώς σχεδόν όλοι στην προσπάθειά τους να «αναρριχηθούν» στην εξουσία δεν υπολογίζουν από ανευθυνότητα ή παραβλέπουν από καιροσκοπισμό. Από εκεί και πέρα όμως έχουμε αδράνεια και λάθος εκτιμήσεις σχετικά με την πορεία των μεγάλων έργων, κακή ιεράρχηση προτεραιοτήτων και φυσικά αδυναμία διεκδικήσεων και «νοοτροπία επιστολών».
Όσον αφορά τα υπόλοιπα πάσης φύσεως ζητήματα που συνηθίζεται να αποκαλούμε γενικώς με τον όρο «καθημερινότητα», εκεί παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν λόγω υποστελέχωσης βασικών κλάδων, η διαχείριση είναι πλημμελής και χωρίς σχέδιο. Διαπιστώθηκε όμως και λόγω δυσμενών συμβάντων (σεισμοί, πλημμύρες) ότι δε «βάλαμε μυαλό» και μόλις πέρασε ο πρώτος καιρός η δημοτική αρχή επαναπαύτηκε και δεν διεκδικεί τα απαραίτητα έργα για πολιτική προστασία. Κι εδώ να αναφέρουμε και το «ανεκδιήγητο» γεγονός να κοντεύει να λήξει η αντιπυρική περίοδος και ο δήμος ακόμη να μην έχει καθαρίσει τα τμήματα που έπρεπε.
Όσον αφορά τους αντισεισμικούς ελέγχους, εκεί είχαμε ένα πρώτο «επιφανειακό» στάδιο και μετά «κράτει οι μηχανές».
Εδώ μιλάμε για καταστάσεις όπου η αδράνεια ή η αμέλεια της δημοτικής αρχής για «έντονη διεκδίκηση» έχει άμεσες αρνητικές επιπτώσεις στην ασφάλεια, την υγεία ή την εύρυθμη λειτουργία του νησιού. Δεν είναι απλώς θέμα μη επίτευξης στόχων, αλλά ζήτημα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπους και υποδομές.
Στην πολιτική θεωρία, η πρώτη περίπτωση πλήττει την νομιμοποίηση μέσω αποτελεσματικότητας, ενώ η δεύτερη απειλεί τη νομιμοποίηση μέσω προστασίας και ευθύνης, κάτι που όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι πρόκειται για κάτι πολύ πιο σοβαρό. Και έχουμε μπροστά άλλα τρία χρόνια που όπως φαίνεται θα είναι πολύ δύσκολα αν δεν αλλάξουν «νοοτροπίες» και «πρακτικές».
Δεν είμαστε εκείνοι που θα πούμε αν πρέπει ή όχι να απομακρυνθούν όσοι απέτυχαν στο έργο τους, σίγουρα όμως χρειάζεται μία επανεξέταση όλων των παραμέτρων των έως τώρα βημάτων της δημοτικής αρχής και ένας ριζικός επανασχεδιασμός βασιζόμενος σε ρεαλιστικά στοιχεία και όχι σε προεκλογικές υποσχέσεις και ψηφοθηρικές αντιλήψεις.
Υπάρχει ακόμη «λίγος» χρόνος …
Η «κλεψύδρα»… αδειάζει.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
