Άντε πάλι τα ίδια… όλα για πούλημα. Αυτή τη φορά σε ανώτατο επίπεδο, με δηλώσεις πρωθυπουργού.
Τελικά δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Να ετοιμαζόμαστε για τριπλασιασμό της τιμής του νερού σε πρώτη φάση κι ύστερα βλέπουμε…
Το νερό, παρά τα παραμύθια της κυβέρνησης γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί από κοινωνικό αγαθό σε… «εμπόρευμα».
Η λειψυδρία δεν είναι ένα φαινόμενο του μέλλοντος. Είναι ήδη εδώ. Και ενώ θα περίμενε κανείς, ότι μπροστά σε μια τόσο κρίσιμη πρόκληση με άμεσες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις, ο εθνικός σχεδιασμός θα στηριζόταν στη γνώση, την εμπειρία και τη θεσμική αντιπροσώπευση, η κυβέρνηση άλλα «προετοιμάζει».
Η διυπουργική σύσκεψη για τη διαχείριση των υδάτων και τη λειψυδρία απέκλεισε προκλητικά την Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης, την Ένωση που εκπροσωπεί 129 Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης – Αποχέτευσης και παρέχει καθαρό, οικονομικά προσιτό πόσιμο νερό σε πάνω από 5 εκατομμύρια πολίτες της χώρας.
Αντίθετα, στο τραπέζι κάθισαν μόνο οι μεγάλες ανώνυμες εταιρείες, εισηγμένες στο χρηματιστήριο ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, προδιαγράφοντας ίσως το μοντέλο μιας τεχνοκρατικής διαχείρισης που μοιάζει να αγνοεί τις τοπικές κοινωνίες και την Αυτοδιοίκηση.
Οι Δ.Ε.Υ.Α. δεν είναι αποτυχημένος θεσμός. Είναι επιτυχημένο δημόσιο παράδειγμα. Με έργο που ξεπερνά τα 26 δισ. ευρώ, με χιλιάδες χιλιόμετρα δικτύων, βιολογικούς καθαρισμούς, γεωτρήσεις, υποδομές και εμπειρία δεκαετιών, έχουν καταφέρει να εξασφαλίζουν την καθολική πρόσβαση των πολιτών στο νερό, ακόμη και μέσα σε συνθήκες σοβαρής υποστελέχωσης και εκρηκτικής αύξησης του ενεργειακού κόστους.
Το σημαντικότερο; Το έχουν πετύχει χωρίς να επιβαρύνουν υπερβολικά τους πολίτες. Κι όμως, η πολιτεία δείχνει να επιλέγει άλλη πορεία. Η διαφαινόμενη πρόθεση μετακύλισης της διαχείρισης του νερού σε ιδιώτες ή κεντρικούς φορείς εγείρει σοβαρά ερωτήματα:
Πρώτον ποιος θα εγγυηθεί την ποιότητα, την τιμή και την καθολικότητα της πρόσβασης στο νερό;
Δεύτερον πώς διασφαλίζεται η αρχή της εγγύτητας και η διαφάνεια, όταν απομακρύνεται η λήψη αποφάσεων από τις τοπικές κοινωνίες;
Τρίτον είναι συνταγματικά αποδεκτό να ιδιωτικοποιείται ένας φυσικός πόρος που χαρακτηρίζεται ρητά ως κοινό αγαθό;
Η ανακοίνωση της Ε.Δ.Ε.Υ.Α. δεν είναι απλώς διαμαρτυρία. Είναι προειδοποίηση.
Προειδοποίηση για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που θα επιφέρει η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού: αυξήσεις τιμολογίων, μείωση της ποιότητας υπηρεσιών, αποκλεισμός ευάλωτων ομάδων. Αλλά και προειδοποίηση για τη δημοκρατία την ίδια, όταν ένας φυσικός πόρος αποσπάται από τη δημόσια λογοδοσία και εκχωρείται σε επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το νερό δεν είναι εμπόρευμα. Είναι όρος ζωής, παράγοντας κοινωνικής ισότητας, στοιχείο πολιτισμού. Και η διαχείρισή του πρέπει να παραμείνει δημόσια και διαφανής.
Αντί για αποκλεισμούς και κλειστά γραφεία, απαιτείται ανοιχτός διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους – κυρίως με εκείνους που ξέρουν από κοντά τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις λύσεις: την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Έχουμε υποχρέωση και καθήκον να μην αφήσουμε το νερό να «γλιστρήσει» μέσα από τα χέρια μας. Πρέπει να ανατρέψουμε τους σχεδιασμούς τους.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
