Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο παγκόσμιων ανταγωνισμών που υπηρετούν τα συμφέροντα ισχυρών κρατών και οικονομικών ομίλων. Ανταγωνισμών που έχουν ως στόχο να μοιράσουν τον πλούτο της γης, να ελέγξουν τους δρόμους των εμπορευμάτων και να εξασφαλίσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους.
Η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας σε διεθνείς αντιπαραθέσεις, είτε στο όνομα «συμμαχιών» είτε στο όνομα «επενδύσεων», αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο να γίνει η Ελλάδα στόχος πολύμορφων αντιποίνων και επιβαρύνει την ασφάλεια και τη ζωή του ελληνικού λαού.
Το τελευταίο διάστημα, οι δηλώσεις της κινεζικής πρεσβείας για το λιμάνι του Πειραιά αποκαλύπτουν πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η εξάρτηση της χώρας από ξένα συμφέροντα. Η Κίνα ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει από τον Πειραιά, προστατεύοντας την επένδυσή της ως στρατηγικό κόμβο στο παγκόσμιο εμπόριο.
Την ίδια στιγμή, οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών μαζί με την Αμερικανίδα πρέσβειρα για την αναβάθμιση του λιμανιού της Ελευσίνας με στόχο την εξυπηρέτηση αμερικανικών στρατηγικών σχεδιασμών, αναδεικνύουν τον οξύ ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας πάνω στο ελληνικό έδαφος.
Παράλληλα, οι πρόσφατες δηλώσεις της εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, Μαρίας Ζαχάροβα, για τη συνεργασία Ελλάδας–Ουκρανίας δείχνουν το άλλο πρόσωπο της εξάρτησης: την πίεση των μεγάλων δυνάμεων να στοιχηθούμε πίσω από τα δικά τους συμφέροντα.
Η Μόσχα αφήνει έμμεσες απειλές προς την Αθήνα, η Ουάσιγκτον πιέζει από την άλλη πλευρά, ενώ η Ευρώπη προωθεί μια ολοένα πιο στρατιωτικοποιημένη πολιτική στο όνομα της «ασφάλειας». Και στους Έλληνες μένει ο φόβος ότι κάποια στιγμή αυτές οι αντιπαραθέσεις μπορεί να οδηγήσουν τα δικά μας παιδιά σε εμπόλεμες ζώνες.
Την ίδια στιγμή, πολλοί Ευρωπαίοι υπουργοί και αξιωματούχοι προωθούν την ιδέα ότι η Ευρώπη πρέπει να «προετοιμαστεί για πόλεμο». Μιλούν για πολεμικά ταμεία 800 δισ. ευρώ, για νέες «υποχρεώσεις» των κρατών-μελών, για «ανάγκες άμυνας». Αυτή είναι η περίφημη «κουλτούρα πολέμου» την οποία –όπως δήλωσε και ο Έλληνας υπουργός Άμυνας– ο λαός πρέπει να αποδεχθεί. Όμως η ελληνική οικογένεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα ότι θα υποδέχεται φέρετρα σκεπασμένα με ελληνικές ή ευρωπαϊκές σημαίες.
Η προτροπή της κυβέρνησης να αποδεχτούμε την «κουλτούρα του πολέμου» σημαίνει να αποδεχτούμε και τις περικοπές στις δαπάνες για υγεία, παιδεία και κοινωνικό κράτος· να συμβιβαστούμε με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, με υποβάθμιση βασικών υπηρεσιών, στο όνομα της πολεμικής προετοιμασίας και των αστρονομικών κονδυλίων που διοχετεύονται στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Μπροστά σε αυτή τη δύσκολη και επικίνδυνη πραγματικότητα, που ήδη γεννά μεγάλη δυσαρέσκεια και προμηνύει ακόμη δυσκολότερες μέρες, γίνεται φανερό πως απαιτείται αντίδραση. Η αμφισβήτηση του συστήματος που μας εμπλέκει σε επικίνδυνες καταστάσεις δεν αρκεί πλέον να είναι ψίθυρος· πρέπει να πάρει τη μορφή οργανωμένης ανατροπής.
Νίκος Ραγκούσης – Λαουτάρης
