Κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα που σχετίζεται με την πρόληψη και αντιμετώπιση του καρκίνου δεν αποτελεί ένα “στενά” ιατρικό ζήτημα, αλλά ταυτόχρονα κοινωνικό και οικονομικό.
Είναι πολύ γνωστό και οδυνηρό για τις οικογένειες που κάποιο μέλος τους νοσεί με καρκίνο, ότι έρχονται αντιμέτωποι με την “ατομική ευθύνη” να αντιμετωπίσουν τις λίστες αναμονής για διαγνωστικές εξετάσεις, για χειρουργικές επεμβάσεις, για ακτινοθεραπείες, χημειοθεραπείες και ανοσοθεραπείες, για την έγκαιρη και αδιάλειπτη προμήθεια όλων των φαρμάκων, πολλές φορές τον εξαναγκασμό σε “εσωτερική μετανάστευση” λόγω των τεράστιων προβλημάτων στις δημόσιες μονάδες υγείας, ενώ ένα σημαντικό τμήμα τους εξαναγκάζεται σε οδυνηρές πληρωμές στους επιχειρηματίες της υγείας.
Σήμερα, ενώ υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες, ο ίδιος ο χαρακτήρας της ανάπτυξης που στηρίζεται στον ανταγωνισμό και την κερδοφορία, εμποδίζει την αξιοποίησή τους από ένα σημαντικό μέρος των λαϊκών στρωμάτων. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις των καρκινοπαθών αυτό μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες, ακόμα και με την απώλεια της ζωής.
Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι η ευαισθησία, η συμπαράσταση, ο αλτρουισμός για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο είναι απαραίτητα για τη στήριξή τους στον αγώνα τους για να νικήσει η υγεία και η ζωή.
Αυτά όμως για να μπορέσουν να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα απαιτούν την ύπαρξη ενός σύγχρονου, πλήρως ανεπτυγμένου και δωρεάν κρατικού συστήματος υγείας – πρόνοιας όπου οι καρκινοπαθείς θα μπορούν έγκαιρα, με ασφάλεια και απολύτως δωρεάν να έχουν όλες τις αναγκαίες παροχές για την αντιμετώπιση του καρκίνου.
Διότι η υγεία δεν μπορεί να αποτελεί “ατομική ευθύνη”. Η υγεία δεν μπορεί να βασίζεται στη δυνατότητα της “τσέπης” του καθενός. Η υγεία πρέπει να είναι κοινωνική μέσω του κράτους.
Η πλήρης και ουσιαστική διασφάλιση των αναγκών στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση των ανθρώπων με καρκίνο, προϋποθέτει την ύπαρξη ενός διεκδικητικού πλαισίου, όπου συλλογικά και οργανωμένα, η λαϊκή πάλη να έχει προοπτική την ανάπτυξη εκείνη που θα έχει ως κριτήριο την πλήρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, απαλλαγμένη από το κριτήριο του κέρδους και του ανταγωνισμού.
Είναι επιτακτική ανάγκη η διεκδίκηση μέτρων που να ανακουφίζουν έστω και προσωρινά από τις πολλαπλές ανάγκες των καρκινοπαθών και των οικογενειών τους.
Για την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, τις προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και άλλων υγειονομικών, την προμήθεια σύγχρονου και επαρκούς ιατρομηχανολογικού εξοπλισμού, τη δωρεάν διάθεση όλων των φαρμάκων και προϊόντων ειδικής διατροφής, την ανάπτυξη υπηρεσιών “κατ’ οίκον νοσηλείας”, ανάπτυξη Δημόσιων Δωρεάν Ξενώνων και Δομών για καρκινοπαθείς, τη δημιουργία “Εθνικού Μητρώου Νεοπλασιών”.
Αυτές είναι βασικές προϋποθέσεις για να… “τρέχουμε πιο γρήγορα από τον καρκίνο και όχι πίσω απ’ αυτόν”.
Σωτήρης Χουλιάρας
