Είναι πασίγνωστη η μεμψιμοιρία πολλών συμπολιτών μας που αντιμετωπίζουν όλα τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν τον τόπο τους και μερικές φορές ακόμη και την ίδια τους την ζωή με μοιρολατρία και ηττοπάθεια.
Η φράση που είναι το «σήμα κατατεθέν» τους και «εκτοξεύεται» από τον καναπέ του σπιτιού τους, από την καρέκλα του καφενείου ή και από το «σκονισμένο» πληκτρολόγιο τους είναι επίσης πασίγνωστη: «Τίποτε δεν γίνεται».
Εννοούν φυσικά ότι όλα είναι προαποφασισμένα από τα κέντρα εξουσίας και εμείς πρέπει να τα δεχθούμε αδιαμαρτύρητα και χωρίς κανενός είδους αντίσταση, για να μην «κουραζόμαστε τζάμπα» και να γινόμαστε γραφικοί.
Όλοι αυτοί βέβαια όπως έχουμε ξαναπεί, ποτέ δεν «έπαιξαν» ρόλο στις αλλαγές της πορείας του ανθρώπου, που γράφεται μόνο από τους συμμετέχοντες!!!
Και δεν κατανοούν ότι ακόμη κι αν ηττηθείς σε «αγώνα για το σωστό και το δίκαιο», πάντα μένει η «μαγιά», μένει η «ενέργεια» στο υλιστικό σκέλος και το ήθος με την αλήθεια στο ιδεαλιστικό.
Όλα αυτά «κάτι καλό» θα κουβαλήσουν στο μέλλον για να δουλέψει ξανά όπως πρέπει ο μύλος της ιστορίας.
Όχι λοιπόν αγαπητοί φίλοι… δεν ισχύει ότι «τίποτε δεν γίνεται», ισχύει όμως ότι «τίποτα δεν πάει χαμένο»!!!
Αυτά ως πρόλογο… Στην επικαιρότητα τώρα…
Εδώ και αρκετό καιρό ξεκίνησε από τους εργαζόμενους στην ΔΕΥΑΠ και ορισμένους ακόμη «αιθεροβάμονες ρομαντικούς» ένας αγώνας που στην διαδρομή του μπήκαν και συμμετείχαν η εκκλησία, σαράντα φορείς του νησιού, οι δημοτικές παρατάξεις, ο δήμαρχος και εκατοντάδες πολίτες.
Ένας αγώνας για το «αυτονόητο»… Για να παραμείνει το νερό «κοινωνικό αγαθό» και να μην μετατραπεί σε εμπόρευμα.
Ένας αγώνας που ευαισθητοποίησε την πλειοψηφία του παριανού λαού, που ενημερώθηκε με ειλικρινή και ουσιαστικό τρόπο για το «τι πρόκειται να συμβεί» και τι διακυβεύεται με την προτεινόμενη μεταρρύθμιση του υπουργείου περιβάλλοντος και ενέργειας.
Η «εξέγερση» ξεκίνησε δυναμικά εδώ και την σκυτάλη πήραν οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης καθώς και όλοι σχεδόν οι δήμαρχοι της χώρας.
Έτσι το «γλυκό έδεσε» και η αντίδραση ήταν μαζική. Αυτή οδήγησε και τον υπουργό σε «επανεξέταση» του θέματος, μαζί φυσικά και με τα στέρεα επιχειρήματα και τις προτάσεις των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Άρα το «φωνή λαού, οργή θεού» μαζί με την λογική φαίνεται να παίρνουν το «πάνω χέρι», προς το παρόν στην «υπόθεση νερό».
Εμείς παραμένουμε σε ετοιμότητα και σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και σε οτιδήποτε «εμφανιστεί» αιφνιδίως στο μέλλον.
Και φυσικά συνεχίζουμε την προσπάθεια να «πείσουμε» και τον τελευταίο κάτοικο του νησιού ότι… «ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ, ΓΙΝΕΤΑΙ»!!!
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
