Ποιος φταίει; Ήταν αμέλεια; Ήταν ανικανότητα; Ήταν ένα σύστημα που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή παρά μόνο τα κέρδη; Το έγκλημα αυτό ξεκινά από τη στιγμή που δύο συρμοί βρίσκονται στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή και οδεύουν προς το θάνατο και συνεχίζεται εδώ και τρία χρόνια με την προσπάθεια συγκάλυψης από τη μεριά της κυβέρνησης;
Τα ερωτήματα πολλά και καίνε. Σημασία έχει να δικαιωθεί η προσπάθεια, που κάνουν, όσοι επλήγησαν από την τραγωδία των Τεμπών αλλά και οι συγγενείς, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι όσο ψηλά και αν βρίσκονται.
Από τη μεγάλη και αποκλειστική συνέντευξη της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου των Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών, στο Parosvoice.com που βρέθηκε προσκεκλημένη στο νησί μας, παραθέτουμε τα βασικότερα σημεία:
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Κυρία Καρυστιανού, είναι τιμή μας, που σήμερα σας φιλοξενούμε στο ραδιόφωνο. Στο πρόσωπό σας βλέπουμε όλους τους γονείς και την προσπάθεια του συλλόγου σας, που ζητάτε την δικαίωση για τις ψυχές που χάθηκαν με αυτόν τον τραγικό τρόπο.
Στην Πάρο, προφανώς, όπως θα έχετε ενημερωθεί, έχουν γίνει μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στη βάση της πρόσκλησης του συλλόγου σας. Και φυσικά κι εμείς από όλα τα μέσα που διαθέτουμε, έντυπα και ηλεκτρονικά, έχουμε στηρίξει την προσπάθειά σας. Και φυσικά θα είμαστε στο πλάι σας μέχρι την τελική δικαίωση…
Μ. Καρυστιανού: «Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση. Είναι η δική μου η τιμή, που βρίσκομαι στο όμορφο νησί σας. Είναι ακριβώς, όπως το λέτε.
Ο κόσμος έχει αντισταθεί. Η κοινωνία αντιστάθηκε και ήταν εντελώς τυχαίο, ποιοι επιβάτες ήταν στο τρένο και ποιοι τελικά σκοτώθηκαν και ποιες οικογένειες ταλαιπωρούνται. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε σε αυτή τη θέση. Γι’ αυτό και τους έχει “ακουμπήσει” όλους. Και γι’ αυτό είμαστε όλοι στους δρόμους. Ο δικός μας αγώνας δεν αφορά μόνο στη δικαίωση της προσωπικής μας υπόθεσης, αν θέλετε. Είναι ένας αγώνας απέναντι στο πώς πρέπει να λειτουργεί μία χώρα. Ο σιδηρόδρομος πρέπει να είναι ασφαλής, για να τον χρησιμοποιούν οι πολίτες. Θα έπρεπε να έχει πολλαπλές γραμμές. Θα έπρεπε να κινείται για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Για όλα αυτά που δεν συμβαίνουν, εμείς δίνουμε έναν αγώνα. Και ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για εκείνους, είμαστε πάρα πολλοί μαζί. Είναι σχεδόν η πλειοψηφία της κοινωνίας μαζί μας και ευχαριστούμε θερμά για αυτό».
Διεφθαρμένο σύστημα
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: «Κυρία Καρυστιανού, μέσα από τον ανείπωτο πόνο βρήκατε τη δύναμη και εσείς αλλά και οι υπόλοιποι που μετέχουν στο Σύλλογο να ξεκινήσετε αυτόν τον αγώνα. Πώς γεννήθηκε αυτή η δύναμη; Αυτή η προσπάθεια για αυτόν τον αγώνα;
Μ. Καρυστιανού: «Θα μου επιτρέψετε να μιλήσω για τον εαυτό μου, γιατί ο καθένας μας ακολουθεί έναν δικό του τρόπο στη δικαίωση του παιδιού του.
Εγώ αρχικά θα πω, η πρώτη λέξη που μου έρχεται, είναι να πω, «λυπάμαι». «Λυπάμαι», που το πένθος μου ήταν η αιτία να αφυπνιστώ, γιατί αυτό μου συνέβη. Δεν θύμωσα απλά. Θύμωσα αρχικά. Στη συνέχεια, όμως, για μένα, γεννήθηκε κάτι άλλο. Αυτό που μπορώ να το χαρακτηρίσω είναι ότι «ναι», έχω αφυπνιστεί, γιατί έχω καταλάβει ακριβώς τι γίνεται γύρω μου. Έχω καταλάβει σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε. Έχω καταλάβει τι γίνεται με το διεφθαρμένο σύστημα, το οποίο φροντίζει τον εαυτό του και μόνο, και ποια είναι τελικά η θέση του πολίτη. Στη χειρότερη μοίρα μας έχουν ρίξει και ουσιαστικά αδιαφορούν πλήρως για μας.
Όλα αυτά ουσιαστικά ήταν η κινητήριος δύναμη. Ήταν η κινητήριος δύναμη για να πω ότι όχι, εγώ δε θα το δεχτώ. Δε θα δεχτώ τη μοίρα μου, ότι σκοτώθηκε το παιδί μου και ότι οι υπεύθυνοι θα παραμείνουν ατιμώρητοι. Θα δώσω τον αγώνα μου μαζί με τους υπόλοιπους συγγενείς, όσους είναι σε θέση να πορευτούν προς αυτό, για να μπορέσουμε να δικαιώσουμε τα παιδιά μας και να απαιτήσουμε και πέντε πράγματα παραπάνω που όφειλαν να έχουν κάνει ως κράτος».
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Τελικά ήταν δυστύχημα ή ήταν συνέπεια επιλογών όσων έχουν κυβερνήσει μέχρι σήμερα;
Μαρία Καρυστιανού: «Ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, το οποίο βέβαια έχει μία μακρά πορεία. Έτσι δεν έφταιγε μόνο η τελευταία κυβέρνηση. Όλες οι κυβερνήσεις. Η καθεμία κυβέρνηση φρόντιζε να μην υλοποιεί τη (σύμβαση) 717 που ήταν ουσιαστικά όλα τα συστήματα ασφαλείας. Δεν νοείται να μιλάς για ένα μαζικό μέσο μεταφοράς και να μην μιλάς για συστήματα ασφαλείας.
Το πρόβλημα είναι βέβαια ότι όλοι συγκάλυπταν όλους. Και η αρχή, η υπεύθυνη αρχή, έδινε την άδεια σε ένα σιδηρόδρομο, που δεν έπρεπε να λειτουργεί, που δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ασφαλείας. Και οι πολιτικοί καλύπτονταν από το άρθρο 86 (της ασυλίας), οπότε ένιωθαν μία ασφάλεια πως ό,τι κι να συμβεί δε θα χρειαστεί να λογοδοτήσουν. Και αυτά τα γνωστά, που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας οδήγησαν σε εκείνη τη τραγική νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου, όπου όλοι είδαμε τι έγινε. Τώρα βέβαια στη δική μας περίπτωση είδαμε τη σύγκρουση των δύο τρένων, που ήταν επί 20 λεπτά περίπου στην ίδια γραμμή, σε αντίθετη κατεύθυνση. Και είδαμε, όμως, και μία τεράστια πυρόσφαιρα, η οποία δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο σε μία σύγκρουση δύο ηλεκτρικών τρένων. Μετά από αυτό γίναμε όλοι θεατές και του μπαζώματος, το οποίο μπάζωμα έγινε ξεκάθαρα με εντολή πολιτική, προκειμένου να γλιτώσουν τις ευθύνες οι υψηλά ιστάμενοι».
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Τελικά υπάρχει συγκάλυψη. Τι θέλουν να κρύψουνε;
Μ. Καρυστιανού: «Προφανώς πιθανολογούμε ότι υπήρχε μία παράνομη μεταφορά. Αυτό άλλωστε νομίζω γίνεται απόλυτα κατανοητό ακόμη και στον πιο δύσπιστο επειδή ακριβώς χάθηκαν τα βίντεο. Το ό,τι χάθηκαν τα βίντεο σημαίνει πως τα βίντεο έδειχναν κάτι».
Το ΝΑΤΟ…
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Το ξημέρωμα του τραγικού αυτού εγκλήματος βρέθηκαν στον τόπο αυτόν στρατιωτικοί. Τι έψαχναν να βρουν;
Μ. Καρυστιανού: «Ακριβώς. Βρέθηκε το ΝΑΤΟ. Βρέθηκε η αεροπορία σε ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα ακριβώς όπως τα λέτε. Προφανώς σίγουρα με τους πραγματογνώμονες, γιατί δεν μιλάω ως ειδικός. Δεν είμαι φυσικά. Οι πραγματογνώμονες μας λοιπόν μας λένε ότι ακολουθήθηκαν συγκεκριμένα πρωτόκολλα διαχείρισης εύφλεκτου υλικού όπως υδρογονάνθρακες».
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Ως σύλλογος και εσείς προσωπικά πώς εκλαμβάνετε όλη αυτή την συμπαράσταση που έχετε από εκατομμύρια κόσμου, που διαδηλώνει;
Μ. Καρυστιανού: «Σίγουρα δεν μας δίνει απλά δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Φοβίζει και το σύστημα. Και είναι και αυτό πολύ σημαντικό. Έχει ενεργοποιηθεί, ξέρετε, ένας ολόκληρος μηχανισμός ο οποίος μας επιτίθεται με κάθε τρόπο. Προσπαθεί να μας διασπάσει. Κάνει διάφορα, ξέρετε, αυτά με τα οποία συνήθως λειτουργεί το σύστημα. Αλλά η δύναμη του κόσμου είναι για μας η ασπίδα προστασίας μας».
Δεν προχωρά η υπόθεση…
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Έχετε απευθυνθεί και σε ευρωπαϊκούς θεσμούς. Υπάρχει κάποια εξέλιξη;
Μ. Καρυστιανού: «Ένα χρόνο αμέσως μετά το συμβάν, ανοίξαμε μια υπόθεση για το κράτος δικαίου στις Βρυξέλλες. Αν προχωρά η υπόθεση, όπως έπρεπε; Όχι, δεν προχωράει, όπως έπρεπε. Υπάρχει μία ουσιαστικά δεν θα έλεγα αδιαφορία αλλά τρόπον τινά έτσι το εκλαμβάνουμε, διότι, παρόλο που συνεχώς ενημερώνουμε την Επιτροπή μ’ αυτά, που συμβαίνουν στην υπόθεσή μας δικαστικά όλες τις παρεμβάσεις και τις αρχειοθετήσεις και την καταστροφή των πειστηρίων και όλα αυτά τα οποία αφορούν την υπόθεσή μας βλέπουμε ότι ενώ τα καταθέτουμε, δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει αντίδραση.
Έχει συμβεί και το εξής παράδοξο, το οποίο ανακαλύψαμε τυχαία ότι υπήρχε μία εσφαλμένη νομική πρόταση της κ. (Πόπης) Παπανδρέου προς την κ. Κοβέσι, ότι υπάρχει κίνδυνος παραγραφής. Άρα δεν θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία να ασχοληθεί με το θέμα της (σύμβασης) 717 ως όφειλε αλλά θα πρέπει να παραπέμψει το θέμα στη Βουλή, το οποίο και έχει συμβεί με τα γνωστά αποτελέσματα την πλήρη συγκάλυψη και την αθώωση ουσιαστικά των πολιτικών. Διότι το να κατηγορηθεί ο κ. Καραμανλής για πλημμέλημα ή ο κ. Τριαντόπουλος για πλημμέλημα είναι προσβλητικό στη μνήμη των ανθρώπων μας και σίγουρα δεν είναι δικαιοσύνη».
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Ποια είναι τα επόμενα βήματα που έχετε αποφασίσει ως σύλλογος;
Μ. Καρυστιανού: «Η υπόθεσή μας δεν πάει καθόλου καλά. Έχει κλείσει από τον Σεπτέμβριο η ανάκριση με πάρα πολλά κενά. Ετοιμάζεται να ξεκινήσει μία δίκη «σικέ», αν μου επιτραπεί να την πω, εγώ έτσι τη χαρακτηρίζω, με λίγους κατηγορούμενους με χαμηλά κατηγορητήρια (…). Η αναβάθμιση δεν πιστεύουμε ότι θα συμβεί, ακριβώς γιατί δεν έχουμε στα χέρια μας πολλά στοιχεία. Σε αυτό φρόντισε ο ανακριτής, μάλλον ο ανακριτής. Δεν έκανε τις έρευνες που έπρεπε να γίνουν. Επομένως, δεν έχουμε πολλά στοιχεία για να προχωρήσουμε. Ελπίζουμε ότι οι εκταφές που θα γίνουν, θα μπορέσουν, να δώσουν κάποια στοιχεία. Στοιχεία, με τα οποία θα μπορέσουμε, ίσως να ξανανοίξουμε την ανάκριση κατά ένα μέρος, για να μπορέσουμε να οδηγηθούμε στην αλήθεια. Γιατί εμάς αυτός είναι ο στόχος μας να βρούμε την αλήθεια…».
Δε θα αλλάξει ο πόνος…
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Τι σημαίνει για εσάς δικαίωση πώς θα αναπαυθούν αυτές οι 57 ψυχές;
Μ. Καρυστιανού: «Φαντάζομαι ότι με το να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι είναι μια μορφή δικαίωσης για εμάς. Δεν θα αλλάξει ο πόνος. Δεν θα μετριαστεί η απώλεια, είναι απώλεια. Σε αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα αλλά σίγουρα θα γαληνέψει η ψυχή μας, εάν καταφέρουμε να κάνουμε (κάτι). Αφού δεν τα προστατεύσαμε τουλάχιστον να δικαιώσουμε τη μνήμη τους, μέσα από την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων».
Ν. Ραγκούσης – Λαουτάρης: Κυρία Καρυστιανού θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που εμπιστευτήκατε εμάς για την επικοινωνία σας με τους Παριανούς και πραγματικά και η ειλικρίνεια και η αποφασιστικότητά σας είναι δείγμα ότι είσαστε σε καλό δρόμο μέχρι τον τελικό στόχο που είναι η δικαίωση.
Η συζήτηση σήμερα ήταν ουσιαστικά για να ακουστεί η αλήθεια και νομίζω ειπώθηκαν αρκετές αλήθειες. Τα προβλήματα είναι πολλά και μάλιστα θα οξυνθούν ακόμα περισσότερο, αφού βρισκόμαστε σε μία περίοδο πολεμικής προετοιμασίας και τα κονδύλια φεύγουν από την παιδεία από την υγεία, από τις κοινωνικές παροχές οδηγούνται στο να γίνουν όπλα και βόμβες, που στο τέλος θα σκοτωθούν πάλι τα παιδιά μας, τα παιδιά των Ελλήνων τα παιδιά των Ευρωπαίων. Κατά συνέπεια οι αλήθειες είναι σκληρές και πρέπει να λέγονται. Κατά συνέπεια τους χαλάμε και τη σούπα, όταν λέμε την αλήθεια. Δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον αγώνα σας μέχρι την τελική δικαίωση, μέχρι να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Εμείς συμφωνούμε απόλυτα με το σύνθημα που φωνάζουν τα εκατομμύρια στους δρόμους «η ζωή μας ή τα κέρδη τους». Εμείς παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει.
Η συγκέντρωση της Κυριακής
Μαζική ήταν η προσέλευση στην πλατεία Μαντώς Μαυρογένους, από κατοίκους της Πάρου, της Αντιπάρου και της Νάξου, και εκπροσώπους συλλογικών φορέων και της διοίκησης, που ήρθαν να ακούσουν την πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού.
Τον λόγο πήρε και ο παριανός Δημήτρης Κεφάλας, που ήταν στο 3ο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας των Τεμπών κι επέζησε χάρις στη βοήθεια ανθρώπων, που τον έσωσαν, όταν εκσφενδονίστηκε σε χωράφια.
Η Μαρία Καρυστιανού μίλησε για τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης και σημείωσε πως ο αγώνας αυτός είναι καθολικός για τους Έλληνες, που θέλουν μία χώρα, που θα τους σέβεται.
Ακόμα, τον λόγο έλαβαν κι άλλοι πολίτες, ενώ η φοιτήτρια, Ελισάβετ Σαμιώτη, από τη Νάξο, διάβασε ποίημά της για τα θύματα των Τεμπών και στο τέλος πολίτες ενώ όλων των ηλικιών ήρθαν να αγκαλιάσουν την κ. Μ. Καρυστιανού, και να της πουν έναν λόγο συμπαράστασης.
