Το ιστορικό δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς» παρουσιάστηκε ως επιλογή ανάμεσα στη δημοκρατία και την επιστροφή στον αυταρχισμό.
Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν πιο σύνθετη: το δίλημμα αυτό λειτούργησε ως εργαλείο χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού, εγκλωβίζοντας τον λαό σε μια «ψήφο εμπιστοσύνης» προς ένα σύστημα που, παρά την αλλαγή προσώπων, διατήρησε ανέπαφη την πολιτική του κατεύθυνση.
Σήμερα, το «Μητσοτάκης ή χάος» αναπαράγει την ίδια λογική. Η «ψήφος σταθερότητας» δεν αφορά την ουσία της πολιτικής, αλλά την εναλλαγή διαχειριστών της ίδιας στρατηγικής: εξυπηρέτηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, αποδυνάμωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, και διατήρηση ενός πλαισίου που έχει οδηγήσει τον λαό σε φτωχοποίηση, σε εργασιακό μεσαίωνα και τελικά σε απογοήτευση και σε αγανάκτηση.
Το «χάος» παρουσιάζεται ως ο κίνδυνος του «λαϊκισμού», της «αστάθειας» και της «ανευθυνότητας» – έννοιες που χρησιμοποιούνται για να δαιμονοποιήσουν κάθε εναλλακτική που δεν εντάσσεται στο κυρίαρχο πλαίσιο. Έτσι, ο πολίτης καλείται να επιλέξει όχι με βάση τις ανάγκες του, αλλά με βάση τον φόβο: να διαλέξει το «μικρότερο κακό», να μείνει «εντός των τειχών» ενός συστήματος που τον έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Αυτή η στρατηγική εγκλωβίζει τη λαϊκή βούληση σε μια ατέρμονη εναλλαγή «σωτήρων» – παλιών και νέων – που υπόσχονται λύσεις, αλλά υπηρετούν την ίδια πολιτική. Εναλλαγή που στόχο έχει πρώτα και κύρια να εκτονώσει την δυσαρέσκεια και να αποφύγει «δυσάρεστες» για το σύστημα εξελίξεις. Η σταθερότητα που ευαγγελίζονται είναι η σταθερότητα της αδικίας, της φτωχοποίησης, της υποταγής στις αγορές και της αποδυνάμωσης της δημοκρατίας.
Ήρθε όμως η ώρα να απορρίψουμε αυτά τα ψεύτικα διλήμματα. Να σταματήσουμε να επιλέγουμε με βάση τον φόβο και να αρχίσουμε να διεκδικούμε με βάση τις ανάγκες μας. Η πραγματική επιλογή δεν είναι ανάμεσα σε πρόσωπα που υπηρετούν την ίδια πολιτική, αλλά ανάμεσα σε συνέχιση της υποταγής ή σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα που καθορίζουν τις κυβερνητικές αποφάσεις.
Η διέξοδος βρίσκεται στον δρόμο της οργάνωσης, της συλλογικής δράσης και της πολιτικής σύγκρουσης με το σύστημα που μας κρατά εγκλωβισμένους. Μόνο έτσι μπορούμε να χτίσουμε μια ζωή που μας αξίζει – με δικαιώματα, αξιοπρέπεια και πραγματική δημοκρατία.
Νίκος Ραγκούσης – Λαουτάρης
