Από τον δημοτικό σύμβουλο και αντιπρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου Πάρου, Μιχάλη Κυριαζάνο, μέχρι τους τοπικούς επιχειρηματίες, η συζήτηση για τη χρήση του λιμανιού της Αλυκής συνεχίζει να διαιρεί.
Ποια είναι η αλήθεια πίσω από τις πλωτές εξέδρες και ποια τα οικονομικά και περιβαλλοντικά διλήμματα που εμπλέκονται;
Η ιστορία του λιμανιού της Αλυκής
Το λιμάνι της Αλυκής δεν είναι μια πρόσφατη υπόθεση. Η ιστορία του ξεκινάει από το 2006, όταν οι πρώτες μελέτες και σχέδια άρχισαν να διαμορφώνουν τη σημερινή του μορφή.
Σε διάστημα 15 ετών, πέντε διαφορετικές δημοτικές αρχές, με τη συμμετοχή τοπικών συμβούλων, κοινοτικών προσώπων, ακόμα και αντιδημάρχων, συνέβαλαν στην εξέλιξη του έργου. Όπως ανέφερε ο κ. Κυριαζάνος, η οριστικοποίηση του σχεδίου πραγματοποιήθηκε επί δημαρχίας του Χρήστου Βλαχογιάννη, με στόχο τη δημιουργία ενός οργανωμένου λιμανιού που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του θαλάσσιου τουρισμού.
Σήμερα, το λιμάνι της Αλυκής φιλοξενεί 30-40 θέσεις για σκάφη, έναν αριθμό που θεωρείται σημαντική βελτίωση σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση. Ο μακρύς προβλήτας (ο “προσήνεμος μόλος”) σχεδιάστηκε ειδικά για να προστατεύει τις πλωτές εξέδρες από τον κυματισμό, κάτι που αποδεικνύει ότι η ύπαρξή τους ήταν προγραμματισμένη από την αρχή.
Οι ανησυχίες της τοπικής κοινωνίας
Παρόλη τη μακρά διαδικασία σχεδιασμού, η πρόσφατη συζήτηση για τις πλωτές εξέδρες έχει προκαλέσει αντιδράσεις.
Ο κ. Κυριαζάνος υπογράμμισε ότι καμία απόφαση δεν ελήφθη χωρίς τη γνώση της τοπικής κοινωνίας. Ωστόσο, ορισμένοι επιχειρηματίες, όπως ο κ. Καραγιαννόπουλος, εκφράζουν αμφιβολίες για το περιβαλλοντικό και οικονομικό αντίκτυπο του έργου.
Σύμφωνα με τον κ. Κυριαζάνο, οι κύριες ανησυχίες αφορούν τα οικονομικά συμφέροντα. “Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι θέμα παραπληροφόρησης και παραφιλολογίας,” δήλωσε. “Κάποιοι θέλουν δικαίως να προστατεύσουν τα συμφέροντα τους, αλλά το λιμάνι της Αλυκής σήμερα λειτουργεί σαν ιδιωτική περιουσία μερικών, ενώ θα μπορούσε να αποφέρει πολύ μεγαλύτερα οφέλη για όλη την κοινότητα.”
Οι πλωτές εξέδρες και ο θαλάσσιος τουρισμός
Ένα από τα κύρια επιχειρήματα υπέρ των πλωτών εξεδρών είναι η ανάγκη για οργανωμένο θαλάσσιο τουρισμό.
Ο κ. Κυριαζάνος ανέφερε ότι η Πάρος δέχεται εκατοντάδες καταγγελίες κάθε χρόνο για παράνομη αγκυροβολία σκαφών σε προστατευμένους κόλπους και παραλίες. “Δεν μπορούμε να αφήνουμε το νησί να γίνεται ένα απέραντο ιδιωτικό λιμάνι χωρίς έλεγχο,” τόνισε.
Οι πλωτές εξέδρες, επομένως, δεν είναι απλώς μια υποδομή, αλλά ένα εργαλείο διαχείρισης. Με τη δημιουργία οργανωμένων σημείων αγκυροβολίας, ελέγχεται η ρύπανση, η παροχή υπηρεσιών (νερό, ρεύμα, αποχέτευση) και η ασφάλεια των λουόμενων.
Η σύγκριση με την Παροικιά
Ένα από τα ζητήματα που τέθηκαν κατά τη συζήτηση ήταν η σύγκριση μεταξύ της πλωτής εξέδρας στην Αλυκή και αυτής που προτάθηκε στην Παροικιά. Σύμφωνα με τον Κυριαζάνο, η διαφορά είναι ξεκάθαρη:
Αλυκή: Το λιμάνι σχεδιάστηκε για να φιλοξενεί σκάφη, με ειδικές υποδομές για την προστασία από κύματα.
Παροικιά (Μαρτσέλο): Μια πολυσύχναστη παραλία, όπου η τοποθέτηση πλωτής εξέδρας θα μείωνε τον χώρο για τους λουόμενους και θα δημιουργούσε περιβαλλοντικούς κινδύνους.
“Στην Παροικιά, μιλάμε για μια από τις πέντε πιο πολυσύχναστες παραλίες του νησιού,” εξήγησε. “Δεν γίνεται να κόβουμε στη μέση μια τέτοια παραλία για να εξυπηρετήσουμε μερικά σκάφη.”
Το οικονομικό πλαίσιο
Ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα είναι η οικονομική διαχείριση του λιμανιού. Ο Κυριαζάνος υποστήριξε ότι, παρά το γεγονός ότι το λιμάνι της Αλυκής παράγει ετήσιες εισπράξεις της τάξης των 7-10 εκατομμυρίων ευρώ από επιχειρηματικές δραστηριότητες, το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο εισπράττει μόλις 12.000 ευρώ ετησίως.
“Αυτό δεν είναι δημόσιο λιμάνι, είναι μια ιδιωτικοποιημένη πλατφόρμα που ωφελεί λίγους,” τόνισε. Η εγκατάσταση πλωτών εξεδρών με συμβατικούς όρους θα μπορούσε να διασφαλίσει μεγαλύτερη δικαιοσύνη και οικονομική επιστροφή για την κοινότητα.
Η συνάντηση της Κοινότητας
Η συζήτηση θα συνεχιστεί σε μια δημόσια συνάντηση, όπου οι κάτοικοι, οι επιχειρηματίες και οι φορείς θα έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους. Όπως ανέφερε ο κ. Κυριαζάνος, “το ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξουν πλωτές εξέδρες, αλλά πώς θα λειτουργήσουν ώστε να ωφελούν όλους”.
