Εργάζομαι ως δημοσιογράφος στον έντυπο Τύπο εδώ και πολλά χρόνια. Έχω εργαστεί σχεδόν σε όλες τις ειδικότητες του έντυπου Τύπου. Έχω υπάρξει από αρθρογράφος πολιτικών Μέσων ενημέρωσης, έως συντάκτης περιοδικών life style (απ’ αυτά τα περιοδικά ξεκίνησα), και ως ελεύθερος ρεπόρτερ στους δρόμους, και εκεί, έχω «φάει» αρκετό ξύλο από τα ΜΑΤ καλύπτοντας διαδηλώσεις…
Περιδιαβαίνοντας έντυπα και εφημερίδες κατανόησα πάρα πολύ γρήγορα ότι το ευκολότερο πράγμα στην εργασία μου είναι να δουλεύεις στον αντιπολιτευόμενο Τύπο. Πιστέψτε με είναι σαν να παίρνεις τσάμπα μεροκάματο. Απλά γεμίζεις σελίδες επί σελίδων με άρνηση ψάχνοντας να βρεις κάθε στραβό που υπάρχει σε κάθε απόφαση της εκάστοτε εξουσίας και να είσαι μία γενική άρνηση σε ό,τι κι αν γίνεται! Εκεί πάντα θα είναι ευχαριστημένοι οι ιδιοκτήτες του Μέσου και θα σου λένε «μπράβο». Δύσκολο, μα πάρα πολύ δύσκολο είναι να κάνεις ρεπορτάζ σε συμπολιτευόμενα έντυπα. Εκεί, δεν πληρώνεται η δουλειά όσο κι αν προσπαθείς. Είναι δύσκολο να «πείσεις» τον αναγνώστη για την ορθότητα ενός έργου ή ενός Μέτρου. Από την άλλη ποτέ ο ιδιοκτήτης του Μέσου δε θα είναι ευχαριστημένος διότι «δεν έγραψες και εκείνο» ή «δεν ήσουν πειστικός», όπως ακριβώς το ίδιο θα σου πουν κι από την εκάστοτε εξουσία.
Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν είναι δημοσιογραφική «αποκλειστικότητα». Την ιστορία του εύκολου και του δύσκολου την ανέδειξαν πρώτοι απ’ όλους οι πολιτικοί! Γνωρίζω πολιτικούς των Κυκλάδων –και όχι μόνο- που έδρεψαν δάφνες ως βουλευτές της αντιπολίτευσης και ο λαός τους αποθέωσε, και έκαναν μία τρύπα στο νερό, όταν ανέλαβαν την εξουσία (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε). Αφήνω στην άκρη ότι όταν είσαι στην αντιπολίτευση κάθε κουβέντα που λες είναι ανέξοδη, ενώ ως συμπολίτευση – εξουσία, κάθε κουβέντα που λες πρέπει να τη σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές. Ο πρώτος σου κριτής άλλωστε είναι το ίδιο το κόμμα σου που με ευκολία στη συνέχεια θα σε «αδειάσει» κι αυτό είναι σωστό, διότι ένας πολιτικός Οργανισμός δεν είναι υποχρεωμένος να «λουστεί» τις ανοησίες σου.
Στην τοπική πολιτική ζωή είναι φυσικό ότι τα παραπάνω δεν αλλάζουν… Οι τοπικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες είναι «φωτοτυπία» της κεντρικής πολιτικής σκηνής και δε θα γινόταν αλλιώς. Η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου (που παρουσιάσαμε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας) για την υπόθεση των ωρών λειτουργίας του παραλιακού δρόμου στην Παροικιά, είναι ακόμη μία απόδειξη. Δηλαδή, τι έλεγαν ορισμένοι όταν ήταν στην απέξω… και τι ψήφισαν, και τι είπαν προ μερικών ημερών. Τα ίδια ισχύουν και για τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, που άλλα έλεγε, άλλα ψήφισε ο συνδυασμός του και ο ίδιος.
Το να αναγνωρίσεις ορισμένα θετικά πράγματα που γίνονται από τη δημοτική πλειοψηφία στο νησί μας μάλλον είναι τελικά δύσκολο πράγμα και τελικά φαίνεται ότι νυν υπέρ πάντων ο αγών για να επιστρέψουμε με κάθε τρόπο στην εξουσία…
Δ.Μ.Μ.
