Ένα είναι σίγουρο: Σε αυτή εδώ την χώρα δεν υπάρχει αποκέντρωση… Και όχι μόνο αυτό, αλλά μετά τον «Καλλικράτη» το 2010 έχουμε μια τεράστια οπισθοδρόμηση σχετικά με τις όποιες προσπάθειας «ρύθμισης» και ενίσχυσης της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Μέχρι τότε υπήρχε μια «αργή και αναιμική» πορεία αποκέντρωσης. Υπήρχε όμως! Εκεί σταμάτησαν όλα και λόγω… μνημονίων.
Εκεί ήτανε που έγινε «το έλα να δεις» και φυσικά τα πέντε τελευταία χρόνια έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία κυβέρνηση που δεν «πιστεύει» στον θεσμό.
Έχουμε μία κυβέρνηση που ανακοίνωσε το «επιτελικό κράτος» που θα ελέγχει τα πάντα. Έτσι, ήταν αναμενόμενο να διαλύσει το αυτοδιοικητικό κίνημα (εδώ έχει μεγάλες ευθύνες η κεντρική ένωση δήμων) και να μετατρέψει τον κάθε δήμαρχο σε ένα επαίτη που «ξεροσταλιάζει» περιμένοντας ώρες έξω από τις πόρτες των υπουργών, ζητιανεύοντας…
Ζητιανεύοντας κυριολεκτικά για όλα εκείνα που είναι υποχρέωση του «κεντρικού κράτους» να χρηματοδοτήσει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κι αν «τύχει» να δρομολογηθεί κάποιο μικρό ή μεσαίο έργο, θα βγει ο κάθε τοπικός βουλευτής να μας πει το περίφημο «κατόπιν των ενεργειών μου».
Η Ελλάδα αποκλίνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση… Είναι αδιανόητο όταν σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο οι Δήμοι «παίζουν» πρωτεύοντα ρόλο, εδώ να είναι κομπάρσοι.
Είναι αδιανόητο οι μισοί Δήμοι να βρίσκονται στο όριο της χρεοκοπίας με ευθύνη της κεντρικής διοίκησης που δεν τους αποδίδει αυτά που τους χρωστάει.
Και η κυβέρνηση ως Πόντιος Πιλάτος να νίπτει τα χείρας της. Και όχι μόνον αυτό, αλλά «ναρκοθετεί» κάθε προοπτική «πραγματικής αυτοδιοίκησης» αφαιρώντας μετά την διαχείριση των απορριμμάτων και την διαχείριση των υδάτων.
Σήμερα λοιπόν έχουμε την προσπάθεια εμπορευματοποίησης του νερού, του ύψιστου εθνικού πόρου, της κληρονομιάς μας, του τελευταίου δημόσιου κοινωνικού αγαθού που έμεινε μακριά από τα χέρια των ιδιωτών. Έχουμε μπροστά μας το «τελικό στάδιο» του οικονομικού, θεσμικού και λειτουργικού μαρασμού της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Πρέπει να αλλάξουν τα πάντα σε σχέση με το νομοθετικό πλαίσιο και όχι να πάμε στις «ασπιρίνες» που ανακοίνωσε ο υπουργός εσωτερικών για να «χρυσώσει το χάπι».
Πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές ώστε να ξαναγίνει η τοπική αυτοδιοίκηση κεντρικός θεσμός της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής και της ανάπτυξης του τόπου.
Και να πάψει το κράτος των Αθηνών να είναι ο «μπαμπάκας» που έχει τον έλεγχο στα πάντα και χρησιμοποιεί την δύναμη του μόνο για να «στραγγαλίζει» τους Δήμους.
Δεν χρειαζόμαστε «μπαμπάκα», μεγαλώσαμε και θέλουμε την αυτονομία μας. Αλλιώς ας τους παραδώσουμε τα «κλειδιά» να τελειώνει η ιστορία.
Ήμαρτον πια, έχει «κτυπήσει ταβάνι» η αγανάκτηση!!!
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
