Τελικά σε αυτή εδώ την χώρα, όλοι μαζί τα φάγαμε ή όλοι μαζί τα «συγκαλύπτουμε»; Όλοι φταίμε ή όλοι κοιμόμαστε τον «ύπνο του δικαίου»; Όλοι μαζί μπορούμε ή όλοι μαζί «δουλευόμαστε»;
Αγαπητοί φίλοι τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει… Απλώς χρησιμοποιούνται, κατά περίπτωση και κατά περίσταση, από τους κύκλους εκείνους που έχουν και την «μεγάλη ευθύνη», με μόνο τους σκοπό να συγκαλύψουν το μεγαλύτερο τμήμα της «βρώμας» και της «δυσωδίας» που αποπνέουν τα σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ. Και διοχετεύονται εντέχνως από τους κυβερνητικούς κύκλους, ώστε να «πάρουν την σκυτάλη» τα πληρωμένα παπαγαλάκια του «γαλάζιου συστήματος» και όχι μόνο να «απλώσουν» το κατηγορητήριο από την σύσταση του Ελληνικού κράτους έως σήμερα, αλλά και να σε κάνουν και εσένα τον ίδιο να αισθανθείς συνένοχος.
Κι αν δεν καταφέρουν ούτε αυτό, τότε θα σε «βομβαρδίσουν» με τέτοια δόση «διαφθοράς», ώστε θα καταλήξεις να πιστεύεις ότι αυτό αποτελεί την κανονικότητα και έτσι δεν χρειάζεται καμία διαμαρτυρία.
Η πρώτη φράση του Θεόδωρου αποτέλεσε πραγματικά «θείον δώρο» για να απενοχοποιηθεί η άρχουσα τάξη και να υπάρξει μία συλλογική ενοχοποίηση. Φυσικά η ευθύνη δεν ήταν, ούτε τώρα είναι… όλων. Και βεβαίως όσο κι αν προσπαθούν οι κύκλοι του Μαξίμου να συγκαλύψουν τα πάντα, οι πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τους «έχουν πάρει χαμπάρι» και ελπίζουμε (αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα), να συνεχίσουν να συμμετέχουν σε διαμαρτυρίες και να εκφραστούν «εκλογικά».
Η δεύτερη πρόταση έχει χαρακτήρα «υπαρξιακό»…
Μια κοινωνία όπου καταβάλλεται προσπάθεια οργανωμένη να εθιστεί στον συμβιβασμό, στο «λάδωμα για να γίνει η δουλειά» και στην ατιμωρησία μπορεί εύκολα να αποδεχτεί σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ ως «φυσιολογικά». Κι αφού τα «αποδεχθεί η συνείδηση» ο ύπνος «καθίσταται ελαφρύς».
Όμως πάλι η πλειοψηφία δεν αποδέχεται ότι φταίει και παραμένει… «ξύπνια»!
Όσο για την τρίτη παράγραφο, εμπεριέχει το «πραγματικό δούλεμα» που χρησιμοποιείται πολλές φορές από κυβερνητικούς φορείς, τύπου «Πατούλη» και ΣΚΑΙ στο παρελθόν, προκειμένου να «υποβοηθήσουν» οι πολίτες την απροθυμία του κράτους να χρηματοδοτήσει το κοινωνικό του έργο.
Πόσες φορές δεν νιώσαμε ότι πίσω από την ελπίδα κρύβεται η κοροϊδία; Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν μπορούμε όλοι μαζί. Είναι ότι κάποιοι δεν θέλουν να μπορούμε.
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι καιρός το «κορόιδο-λαός» να ξυπνήσει και να απαιτήσει πραγματική Δημοκρατία και πραγματική Δικαιοσύνη. Και να κάνει πράξη την «επιθυμία» του Βάρναλη…
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο
άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς…
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
