Αφήνοντας πίσω μας την περίοδο της έντασης, ήλθε η ώρα να «αποτιμήσουμε» το μέτρο του κλεισίματος του παραλιακού δρόμου στην Παροικιά από τις δέκα το πρωί. Για να γίνουν κατανοητά ορισμένα πράγματα στον αναγνώστη και κυρίως γιατί σε αυτή την χώρα οι «δουλειές είναι του ποδαριού» πρέπει να διαβάσει έως το τέλος του κειμένου.
Πάμε λοιπόν καταρχήν στα θετικά που οπωσδήποτε είναι σημαντικά.
Η εικόνα του παραλιακού μετώπου χωρίς τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, χωρίς τα φορτηγά που άραζαν μπροστά στις καφετέριες για να ξεφορτώσουν, χωρίς τα κάθε λογής «εμπόδια» που έβαζαν οι καταστηματάρχες για να μην παρκάρει ο καθένας μπροστά τους (κινδυνεύοντας μάλιστα από υπέρογκα πρόστιμα), αλλά κυρίως το γεγονός ότι μπορούσε ο καθένας και κυρίως τα παιδάκια να περπατήσουν άνετα και άφοβα, δημιούργησε θετικότατα σχόλια.
Άλλο θετικό ήταν τουλάχιστον η μη χειροτέρευση του ήδη επιβαρυμένου ρεύματος του περιφερειακού δρόμου από αεροδρόμιο προς Παροικιά, καθώς και η μικρή, αλλά ανεκτή, επιβάρυνση της άλλη πλευράς.
Εκεί όμως που υπήρξε σημαντική διαφορά προς το χειρότερο ήταν οι δρόμοι που κατέβαιναν προς το λιμάνι από τα χωριά και από την Νάουσα με κατεύθυνση προς το λιμάνι. Και ακόμη χειρότερα από Λιβάδια προς λιμάνι.
Όμως εκεί που τα πράγματα ξεπέρασαν κάθε όριο και «φαντασία» ήταν το να φτάσεις στο λιμάνι και μετά να φύγεις προς τα πίσω, λόγω του ότι δεν υπήρχε δεύτερη διέξοδος.
Εκτυλίχθηκαν «δράματα» με κάποιους (ελάχιστους) να χάνουν το πλοίο και με όλους να αναχωρούν με αρνητικά σχόλια.
Κι αυτό θα πει κάποιος δεν γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια; Ναι, αλλά όχι σε αυτό τον βαθμό… καμία σύγκριση!
Αυτά σε σχέση με την κίνηση στους δρόμους.
Υπήρξαν και… παράπλευρες απώλειες.
Η μία φυσιολογική όπως ήταν ότι δεν έβρισκες πουθενά να παρκάρεις, κυρίως στα Λιβάδια όπου μεταφέρθηκε σημαντικός φόρτος, αλλά και στα κοντινά πάρκινγκ.
Η άλλη απροσδόκητη, καθώς θα ήλπιζε κανείς ότι η «ομορφιά» της παραλίας θα προσέλκυε πελάτες.
Αντ’ αυτού η πτώση της οικονομικής κίνησης, τις πρωινές ώρες ήταν εμφανής και στην παραλία και στην αγορά και εν μέρει λόγω «κεκτημένης φήμης» πέρασε σε μικρότερο ποσοστό και στις βραδινές, που δεν συνέτρεχε κανένας λόγος γι’ αυτό.
Ποιος ξέρει… η συνήθεια ίσως!
Φυσικά και ορισμένα (ελάχιστα) μαγαζιά είχαν «γεμάτες μέρες», λιγότερες όμως από πέρυσι.
Πάμε τώρα και στο πιο δύσκολο σημείο που έχει να κάνει με την δημοκρατικότητα του «μέτρου» και στα αντικρουόμενα σημεία του.
Αρχική επισήμανση εκείνη που αφορά το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να «κινείται» με άνεση και ασφάλεια στον δημόσιο χώρο.
Επίσης η αναγκαιότητα όσων μένουν στον οικισμό, πλησίον του παραλιακού μετώπου, να μπορούν να έχουν πρόσβαση με το όχημα τους, ώστε να αυτοεξυπηρετούνται.
Εκείνο όμως που είναι πολύ σημαντικό είναι να μην «καταδικάζουμε» μερίδα συμπολιτών μας που για λόγους υγείας ή ηλικίας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο αδυνατούν να περπατήσουν μια απόσταση, να τους στερούμε την δυνατότητα ψυχαγωγίας τους σε κάποιο κατάστημα του παραλιακού μετώπου. Να τους φέρει δηλαδή κάποιος σε παραλιακή καφετέρια και μετά να παρκάρει σε πάρκινγκ.
Αυτή η περίπτωση, όπως και πολλές άλλες που μπορεί να αναφέρει κάποιος ανάλογα με τις εμπειρίες του, είναι η ουσία της δημοκρατίας. Από εκεί ξεκινάμε πριν αποφασίσουμε το οτιδήποτε. Πρέπει δηλαδή πρωτίστως να έχεις πολιτική δημοκρατική συγκρότηση.
Εκείνο όμως που δεν είναι γνωστό ευρέως, είναι η προχειρότητα και η απερισκεψία με την οποία λήφθηκε η συγκεκριμένη απόφαση.
Αρχικά στην δημοτική επιτροπή με πρόταση της δημοτικής αρχής αποφασίστηκε το κλείσιμο από τις τρεις το μεσημέρι που ήταν και ποιο λογικό.
Ύστερα όμως από τον «επηρεασμό» της πλειοψηφίας από τα σχόλια στο Facebook για την ωραία εικόνα της παραλίας την ημέρα της έλευσης της Ολυμπιακής Φλόγας, άλλαξε άποψη η δημοτική αρχή.
Είμαστε λοιπόν στον «αστερισμό» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και όχι της ανάλυσης και των μελετών που απαιτεί η συνταγματική μας δημοκρατία και το σύγχρονο κράτος.
Τώρα αν αυτά δείχνουν υπευθυνότητα, αφήνεται στην κρίση του καθενός.
Φτάσαμε στο σημείο που θα αναφέρουμε την δική μας τοποθέτηση – πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο που κινείται νομίζουμε σε λειτουργικό, ορθολογικό και δίκαιο πλαίσιο.
Είναι σε πρώτη φάση η παραλία να κλείνει στις πέντε το απόγευμα, ώστε να έχει αποφορτιστεί η πρωινή κυκλοφοριακή ένταση, να έχει τελειώσει η τροφοδοσία και κυρίως όλοι οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι του παραδοσιακού οικισμού να έχουν εξυπηρετηθεί.
Και επειδή δήλωσε η δημοτική αρχή ότι επέβαλε το μέτρο λόγω αδυναμίας ελέγχου των παρκαρισμένων οχημάτων στον δρόμο, προτείναμε την επικαιροποίηση της «μελέτης Καταπόδη» που προέβλεπε πλάτος συγκεκριμένο για διέλευση ενός οχήματος με εσοχές ανά εξήντα μέτρα για ολιγόλεπτη στάση τροφοδοσίας, κλπ.
Φυσικά η μελέτη προέβλεπε και πολλά άλλα στα οποία είχε συμβάλει και ο σύλλογος των καφεζυθεστιατόρων όπως η προσόψεις των καταστημάτων και η απαραίτητη δημιουργία πεζοδρόμου δύο μέτρων και από την μία μεριά και από την άλλη.
Αυτά είναι σοβαρά πράγματα!!!
Η συζήτηση θα επανέλθει στο προσκήνιο σε λίγο και η δημοτική αρχή οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης και οι φορείς και οι κάτοικοι θα έχουν τον χρόνο να εκφράσουν τις απόψεις τους ώστε του χρόνου να πάμε σε «καλύτερες» και πιο μελετημένες λύσεις. Δοκιμάστηκε, λειτούργησε με θετικά και αρνητικά, πάμε για κάτι «παραπάνω».
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
