Η Πάρος είναι η πατρίδα ενός εξαιρετικού προϊόντος: του παριανού μελιού.
Σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Οι ειδήσεις… αλλιώς» του ParosVoice.com, ο Άγγελος Πιτσικάλης, πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Πάρου και υπεύθυνος για τον πρωτογενή τομέα στο νησί, μίλησε για την τοπική μελισσοκομία.
Το Φεστιβάλ Μελιού
Η συζήτηση ξεκίνησε με την πρόσφατη συμμετοχή των παριανών παραγωγών στο Φεστιβάλ Μελιού στην Αθήνα.
Ο κ. Πιτσικάλης τόνισε τη σημασία αυτού του γεγονός, τόσο για την προβολή όσο και για τη δυνατότητα ανταλλαγής εμπειριών.
Το ενθαρρυντικό στοιχείο για αυτόν δεν ήταν μόνο η παρουσία, αλλά η συνθετική της σύσταση. «Το ευχάριστο φέτος ήταν ότι είχαμε περισσότερες συμμετοχές από το νησί μας, και μάλιστα από νέα παιδιά. Με χαροποίησε να βλέπω περισσότερους ανθρώπους από το νησί να προωθούν τα προϊόντα μας. Αυτή η νέα, δυναμική παρουσία συμβάλλει στην ενοποίηση του κλάδου και στην προβολή ενός ενιαίου προϊόντος-προέλευσης».
Χρηματοδοτήσεις και καθυστερήσεις
Ωστόσο, η ατμόσφαιρα γρήγορα μετατοπίστηκε στις πικρές πραγματικότητες που αντιμετωπίζουν οι παριανοί, μελισσοκόμοι.
Ο κ. Πιτσικάλης επισήμανε το πλέον πιεστικό ζήτημα: τις χρηματοδοτήσεις. «Περιμένουμε από το καλοκαίρι το Μέτρο 23, μια ενίσχυση για τη μειωμένη παραγωγή των προηγούμενων ετών. Κάτι που έπαιρνε συνεχείς αναβολές», ανέφερε με απογοήτευση.
Αυτές οι καθυστερήσεις δημιουργούν τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο, ιδιαίτερα σε έναν κλάδο όπου τα κέρδη είναι λεπτά και οι αποταμιεύσεις συχνά ανύπαρκτες.
Παρόλο που υπάρχουν διαβεβαιώσεις από τις αρχές ότι τα ποσά θα καταβληθούν μέχρι το τέλος του έτους, η αβεβαιότητα παραμένει.
Η καταστροφή: Αστικοποίηση και εκρίζωση της βλάστησης
Η συνέντευξη αποκάλυψε την πιο σοβαρή και ιδιαίτερη απειλή για τη μελισσοκομία της Πάρου: τη δραματική αλλαγή στη χρήση γης.
Ο κ. Πιτσικάλης περιέγραψε με σαφήνεια το πρόβλημα: «Στην Πάρο, το κυριότερο ζήτημα είναι η δόμηση. Όταν κάποιος παίρνει μια έκταση 4-5 στρεμμάτων εκτός οικισμού, αποψιλώνει ολόκληρο το χωράφι για να χτίσει. Μετά φυτεύονται φυτά που συχνά δεν έχουν καμία σχέση με το νησί».
Αυτή η πρακτική έχει καταστροφικές συνέπειες για τις μέλισσες. Οι πηγές νέκταρ και γύρης εξαφανίζονται, αφήνοντας τα έντομα χωρίς τροφή. «Έχουμε αναγκαστεί να μεταφέρουμε ήδη μελισσώνες ακριβώς επειδή γύρω-γύρω έχουμε πλέον μόνο βίλες», ανέφερε.
Το φαινόμενο δεν είναι απλώς αισθητικό· είναι οικολογική και οικονομική στέρηση. «Αν συνεχιστεί αυτό, θεωρούμε ότι την επόμενη δεκαετία μπορεί να μην έχουμε οικονομικά βιώσιμη μελισσοκομία», προέβλεψε με ανησυχία.
Οι κίνδυνοι του ανεξέλεγκτου ψεκασμού
Η συζήτηση με τον κ. Πιτσικάλη θίγει και άλλες συγκεκριμένες απειλές. Θυμήθηκε την καταστροφική περίοδο που ένα έντομο (το «σκαθάρι» του φοίνικα) και οι μαζικοί, ανεξέλεγκτοι ψεκασμοί για την καταπολέμησή του, οδήγησαν σε μαζικές απώλειες μελισσών.
«Εκείνη τη χρονιά, η μελισσοκομία στην Πάρο κινδύνεψε να καταστραφεί. Υπήρχαν μελισσοκόμοι που έχασαν όλα τα μελίσσια τους», ανέφερε.
Το κλειδί, όπως εξήγησε, είναι ο χρόνος του ψεκασμού. «Πολλοί, ειδικά μη επαγγελματίες, δεν γνωρίζουν ότι ο ψεκασμός πρέπει να γίνει αργά το απόγευμα. Μέσα στην ημέρα, η μέλισσα θα επισκεφτεί οποιοδήποτε άνθος, ψεκασμένο ή όχι, με αποτέλεσμα να πεθάνει». Αυτή η έλλειψη γνώσης έχει άμεσες και θανατηφόρες συνέπειες.
Το μοναδικό παριανό μέλι
Παρόλες τις προκλήσεις, ο κ. Πιτσικάλης μιλά με αμετάβλητο πάθος για το ίδιο το προϊόν. «Το μέλι της Πάρου είναι αρκετά ιδιαίτερο. Όποιος από εμάς το στείλει σε διαγωνισμό, εντός ή εκτός Ελλάδος, σχεδόν πάντα παίρνει βραβείο. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο προϊόν που πρέπει να αναδειχθεί».
Η αναγνώριση αυτή δεν είναι απλώς υποκειμενική. Το παριανό μέλι, που προέρχεται κυρίως από θυμαριά, αγριοροδάκινο και άλλα αρωματικά φυτά του νησιού, διαθέτει έναν πολύπλοκο, γευστικό προφίλ που το ξεχωρίζει.
Ο σύλλογος δεν μένει αδρανής στην προώθησή του. «Έχουμε έρθει σε επαφή με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, καθώς έχουν βρεθεί αρχαίοι κηρήθρες (κηρήθρες) στην Πάρο. Ερευνούμε αυτή τη σύνδεση για να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη αξία και ιστορικό βάθος στο προϊόν μας, να το κάνουμε ακόμα πιο γνωστό».
