Σε μια ειδική εκπομπή του ParosVoice.com, ο δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Πάρου και ιστορικός, Αναστάσης Γκίκας, ανέλυσε τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τονίζοντας τους κινδύνους μιας συνεχιζόμενης κλιμάκωσης που απειλεί να μετατραπεί σε παγκόσμια κρίση.
Η συζήτηση, που πλαισιώθηκε από αντιπολεμικά μηνύματα, ανέδειξε τις γεωπολιτικές πλευρές, τα ανθρώπινα δράματα και τον ρόλο της Ελλάδας σε έναν κόσμο που διασπάται από τις συγκρούσεις.
Ο πόλεμος ως εκδίκηση γεωστρατηγικών συμφερόντων
Οι πρόσφατες εντάσεις μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ και της Ευρώπης, δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός, αλλά φαίνεται να είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας πολυδιάστατης σύγκρουσης που εκτείνεται από την Ουκρανία μέχρι τη Γάζα.
Όπως εξήγησε ο κ. Γκίκας, «Δύο γεωστρατηγικά μπλοκ – το ευρωατλαντικό και το ευρασιατικό – συγκρούονται για τον έλεγχο των ενεργειακών οδών και των εμπορικών δρόμων.
Στο επίκεντρο βρίσκεται το Ιράν, ένας κρίκος στην αλυσίδα της Κίνας και της Ρωσίας, αλλά και μια πετρελαιοπαραγωγός δύναμη που οι Δυτικοί επιθυμούν να εξουδετερώσουν».
Οι ΗΠΑ, μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, επιδιώκουν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους σε μια εποχή όπου η Κίνα και η Ρωσία αναδεικνύονται ως ανταγωνιστές.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία, οι εντάσεις στη Νότια Ανατολική Ασία και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου παιχνιδιού: η μάχη για την επικράτηση στον 21ο αιώνα.
Το ανθρώπινο κόστος
Ενώ οι δυνάμεις της Δύσης καταδικάζουν το Ιράν για παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο κ. Γκίκας επισήμανε την υποκρισία αυτής της ρητορικής:
«Η Σαουδική Αραβία, ένα από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα στον κόσμο, είναι σύμμαχος των ΗΠΑ. Το Ισραήλ, που διαπράττει εγκλήματα κατά του παλαιστινιακού λαού, λαμβάνει άνευ όρων στρατιωτική υποστήριξη. Εδώ δεν πρόκειται για ηθική, αλλά για γεωστρατηγική ωφέλεια».
Οι συνεχείς βομβαρδισμοί στη Γάζα, οι εθνοτικές καθαρίσεις και η εκτόξευση πυραύλων μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου δείχνουν ότι η περιοχή βρίσκεται σε σταθερή καύση. Και ενώ ο παγκόσμιος τύπος εστιάζει στις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις, οι άμαχοι πληρώνουν το τίμημα: χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια πρόσφυγες και μια ολόκληρη γενιά που μεγαλώνει στη σκιά του τρόμου.
Η Ελλάδα στον χορό των εμπλοκών
Ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό στοιχείο που ανέδειξε η συζήτηση είναι η ενεργή εμπλοκή της Ελλάδας στις συγκρούσεις.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε πρόσφατη δήλωση, τόνισε την ανάγκη για «αυτοσυγκράτηση», αλλά παράλληλα επιβεβαίωσε τη συμμετοχή της χώρας στις συζητήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για «την αναθεώρηση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας».
Ο κ. Γκίκας επέκρινε αυτή τη θέση: «Η κυβέρνηση προωθεί τη στρατιωτική ενίσχυση, αυξάνοντας τις δαπάνες σε εξοπλισμούς, ενώ ταυτόχρονα περικόπτει χρήματα από την υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές πολιτικές. Αυτό δεν είναι αμυντική στρατηγική, αλλά ενεργή συμμετοχή σε έναν πόλεμο που δεν αφορά τον ελληνικό λαό».
Επιπλέον, η χώρα μας γίνεται στόχος απειλών: Η Σούδα χαρακτηρίζεται ως «θεμιτός στόχος» από το Ιράν, ενώ η Αλεξανδρούπολη έχει ήδη έρθει στο στόχαστρο της Ρωσίας λόγω της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ. «Μετατρέπουμε τη χώρα μας σε πεδίο μάχης για ξένα συμφέροντα», τόνισε ο δημοτικός σύμβουλος.
Η Φωνή των Λαών
Σε απάντηση αυτών των εξελίξεων, αντιπολεμικές κινητοποιήσεις έχουν οργανωθεί σε όλη την Ελλάδα.
Στην Πάρο, όπως ανέφερε ο κ. Γκίκας, συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Μαντώ Μαυρογέννους, με κεντρικό σύνθημα «Όχι στον πόλεμο – Ναι στην ειρήνη».
«Ο ελληνικός λαός γνωρίζει καλά τι σημαίνει πόλεμος και προσφυγιά. Δεν θα γίνουμε συνένοχοι σε νέα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», δήλωσε ο ομιλητής, καλώντας τους πολίτες να αντισταθούν σε οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας σε συγκρούσεις που εξυπηρετούν μόνο τις μεγάλες δυνάμεις.
Πού οδηγεί όλο αυτό;
Ο κίνδυνος μιας παγκόσμιας έκρηξης είναι πραγματικός. Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ-Ιράν μπορεί να αποτελέσει την αρχή μιας ευρύτερης πυρκαγιάς, με πιθανή συμμετοχή Ρωσίας, Κίνας και ΗΠΑ.
Εάν οι λαοί δεν αντιδράσουν, ο 21ος αιώνας μπορεί να μοιάσει περισσότερο με τις σκοτεινές σελίδες του 20ου αιώνα, με πολέμους, καταπίεση και οικονομική καταστροφή.
Όπως επισήμανε ο κ. Γκίκας: «Οι πόλεμοι δεν εξυπηρετούν τους απλούς ανθρώπους. Είναι εργαλεία των ισχυρών για να διατηρούν τον έλεγχο. Αλλά μόνο οι λαοί μπορούν να σταματήσουν αυτή τη μηχανή βίας – με διαδηλώσεις, με αλληλεγγύη, με την άρνηση να γίνουν τροφή για τα κανόνια».
