Υπάρχει μία πληγή «ακαταπαύστως αιμορραγούσα» που έχει σχέση με τα οικονομικά του Δήμου Πάρου και φυσικά επηρεάζει τα πάντα σε σχέση με την λειτουργία του και τις προσπάθειες που γίνονται σε όλους τους τομείς.
Αφορά επίσης τον τρόπο με τον οποίο τελείως ανορθολογικά και χωρίς προγραμματισμό, θα λέγαμε και «αναιμικά», κινούνται κατά περιόδους οι δημοτικές αρχές του τόπου σε πλήρη αναντιστοιχία με την προστασία του «δημοσίου χρήματος» και των φόρων και τελών που πληρώνουν οι δημότες.
Η αναφορά αυτή αφορά κυρίως την τελευταία δεκαετία, όπου εκτός από μία μέτρια διαχείριση, δεν υπήρξε σχέδιο ολοκληρωμένο και πρόβλεψη για το μέλλον. Και εξηγούμαστε…
Πρόσφατο παράδειγμα κακού προγραμματισμού, λανθασμένων και βιαστικών αποφάσεων υπήρξε η ενοικίαση ακινήτου (μακριά από κεντρικό δίκτυο) για την μεταφορά δημοτικής υπηρεσίας, το οποίο δύο χρόνια μετά παραμένει «ανενεργό».
Εννοούμε φυσικά ότι τα ενοίκια καταβάλλονται κανονικότατα και το κτήριο παραμένει κενό. Το δημοτικό χρήμα στον «καιάδα»…
Παράπλευρη «απώλεια» η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, όπου μόνον η λέξη «τριτοκοσμική» μπορεί να την χαρακτηρίσει. Και η προηγούμενη δημοτική αρχή και η σημερινή δια των προέδρων των δημοτικών συμβουλίων «υπεσχέθησαν» την βελτίωση της κατάστασης, αλλά μέχρι σήμερα αδυνατούν…
Για παρεμφερή λόγο δεν μεταδίδονται και τα δημοτικά συμβούλια, κάτι που έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από συμπολίτες μας που είναι ενεργοί και θέλουν να τα παρακολουθούν για να ενημερώνονται. Τα έχουμε ξαναπεί… η δημοκρατία στην Πάρο «χωλαίνει».
Πάμε τώρα στα μεγαλύτερα ζητήματα που αφορούν τους «πάμπολλους» χώρους που ενοικιάζει ο Δήμος και για τον λόγο αυτό δαπανά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, που ίσως ξεπερνούν και το εκατομμύριο.
Πρόκειται για κτήρια που εξυπηρετούν σχολικές ανάγκες, πάρκινγκ, αποθήκες, υπηρεσίες καθώς και πολλούς άλλους λόγους. Φυσικά όλα αυτά είναι αναγκαία για την εύρυθμη λειτουργία ενός αυτοδιοικητικού οργανισμού.
Όμως το «προβλέπειν» για να μην πούμε το «προφητεύειν» είναι το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής πρακτικής.
Οι κοινωνικές και οι οικονομικές συνθήκες στο νησί άλλαξαν ραγδαία την τελευταία δεκαετία με αποτέλεσμα το κόστος για όλες αυτές τις ανάγκες να έχει αυξηθεί ποσοτικά και ποιοτικά.
Μόλις λήγουν οι υπάρχουσες συμφωνίες οι ιδιοκτήτες, ακολουθώντας το «ρεύμα» της εποχής, ζητούν διπλάσια και τριπλάσια ενοίκια. Επίσης οι νέες ενοικιάσεις κινούνται με τον ίδιο ρυθμό και μέγεθος. Έτσι τα ποσά «εκτινάχτηκαν» με γεωμετρική πρόοδο.
Εμείς σαν παράταξη τα λέγαμε και προειδοποιούσαμε χρόνια τώρα. Και για τον απαραίτητο σχεδιασμό και για τις ανάγκες που μεγαλώνουν και για τον μαθητικό πληθυσμό που αυξάνεται και για την προτεραιότητα στην δημιουργία ιδιόκτητων σύγχρονων νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών… Αλλά «φωνή…».
Τώρα λοιπόν που δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα και με την ευκαιρία του τοπικού πολεοδομικού σχεδίου πρέπει να γίνει ο αναγκαίος σχεδιασμός και να παρθούν οι «δύσκολες» αποφάσεις ώστε ο Δήμος Πάρου να «αποκτήσει» ιδιόκτητους χώρους.
Ας γίνει, έστω και τώρα, μια αρχή… «για τα μέλλον».
ΥΓ: Αφιερωμένο σε πρώην Δήμαρχο της εποχής που υπήρχε προγραμματισμός, που με προέτρεψε να γράψω γι’ αυτές τις «καταστάσεις».
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
