Συζητώντας με κάποιους πρώην και νυν δημοτικούς συμβούλους για το αεροδρόμιο του νησιού μας και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει με την απένταξη, κατανόησα ότι τελικά, το πρόσκαιρο είναι αυτό που ενδιαφέρει πάντοτε και κερδίζει ως άποψη την κοινή λογική.
Με λίγα λόγια κατάλαβα από τη συζήτηση, ότι το υπάρχον αεροδρόμιο έγινε με τον τρόπο που έγινε, διότι κάποιοι πίστευαν -εκείνη την εποχή- ότι αν γίνει η αρχή θα υπάρχει αναγκαστικά και συνέχεια των απαιτούμενων έργων.
Το αεροδρόμιο όμως συνεχίζει να υπάρχει στην Πάρο, όπως την ημέρα που εγκαινιάστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα, στις 25 Ιουλίου 2016. Τα αποτελέσματα γνωστά. Το αεροδρόμιο κρίνεται ανεπαρκές στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα καθώς τα απαραίτητα συνοδά έργα δε συνεχίστηκαν και η συνέχεια της ιστορίας γνωστή…
Ατυχώς στη χώρα μας έχει γίνει σημαία το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού». Όταν λοιπόν καθίσει η μπίλια της ρουλέτας στον αριθμοτμημένο δίσκο και δεν έχεις ποντάρει τα χρήματά σου στον σωστό αριθμό, τότε κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη συνέχεια. Και τελικά, μένεις με άδεια χέρια και αναπολείς το παρελθόν, κατά το οποίο δεν έπραξες τη σωστή κίνηση.
Ειλικρινά δε θυμάμαι ή δεν ξέρω πουθενά αλλού να έχουν γίνει τόσα πολλά έργα από τον κορβανά των δημοτών του τόπου. Όπου και να γυρίσεις γύρω σου στην Πάρο, βλέπεις έργα που έχουν γίνει από το υστέρημα των Παριανών. Το κράτος εδώ, δηλώνει «απών». Σχεδόν όλα έχουν γίνει με δωρεές συμπολιτών μας. Όλα αυτά, αν όχι τα περισσότερα, έχουν γίνει διότι κανείς μας δεν είχε λίγο παραπάνω υπομονή να πιέσει καταστάσεις. Τελευταίο παράδειγμα το νέο αεροδρόμιο Πάρου. Προσπάθειες επί προσπαθειών για να ολοκληρώσουμε το έργο, έστω και με ημιτελή τρόπο.
Κάποιοι μάλιστα είχαν προτείνει «τσαντίρια» για αίθουσες υποδοχής και λειτουργία του Πύργου Ελέγχου από το παλαιό αεροδρόμιο (για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή…)
Έτσι, επιλέξαμε τον σημερινό τρόπο, έστω κι αν ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι αυτό το κάτι θα ήταν προσωρινό και χωρίς κάτι ουσιαστικό σε βάθος χρόνου. Αφήνω στην άκρη ότι μπροστά σε όλους μας μέσα στο δημοτικό συμβούλιο είχαμε ακούσει άνθρωπο συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρείας που έλεγε «όχι στο διεθνές αεροδρόμιο». Και ήταν λογικό θα γράψω, αφού όταν είσαι μονοπώλιο δε θες με κανέναν τρόπο τον ανταγωνισμό από άλλους επαγγελματίες. Ουδείς βλέπετε σκέφθηκε ότι εκείνο το έργο ήταν κομμένο και ραμμένο στα στάνταρ που είχε συγκεκριμένη αεροπορική εταιρεία, που κάνει τα δρομολόγια αυτή τη στιγμή στο νησί. Κανείς δε σκέφθηκε τι θα γίνει αύριο αν υπάρξει ενδιαφέρον από κάποια άλλη αεροπορική εταιρεία που θα επιθυμούσε να «κατεβάσει» αεροσκάφη με περισσότερους από 80 επιβάτες.
Τέλος, όποιος/α πιστεύει ότι μετά την υποτυπώδη δημιουργία εγκαταστάσεων θα υπάρξει σύντομα συνέχεια από την πολιτεία, ας έρθει να κάνουμε μία βόλτα και να του δείξω δεκάδες έργα στην Πάρο, που έχουν μείνει ημιτελή λόγω της βιασύνης και άλλων συμφερόντων…
Δ.Μ.Μ.
