Ο πόλεμος των «τρόλς», τα πληρωμένα αλληλοκαρφώματα, τα υπόγεια με κομματικά στημένους μηχανισμούς, είναι απλά σημεία των σόσιαλ καιρών και η κορυφή του παγόβουνου.
Θυμίζουμε ότι και πριν τα σόσιαλ, εκρήξεις, προσβλητικές και υβριστικές δηλώσεις, γαλλικές εκφράσεις, λαϊκά καντήλια, σεξουαλικά υπονοούμενα, αποτελούσαν ένα απάνθισμα της νεοελληνικής κακογουστιάς και λειτουργούσαν σαν αλατοπίπερο στην ύλη κάθε τηλεοπτικού και έντυπου θεάματος, από εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου με στόχο να «γράψουν» και να αναπαραχθούν. Ενίοτε σκληρά και τις περισσότερες φορές περιθωριακά και πεζοδρομιακά. Αθυρόστομοι, ειρωνικοί, επιθετικοί, οι πολιτικοί μας, κυνηγάνε καθημερινά τον αδηφάγο φακό της δημοσιότητας για να κλέψουν λίγα λεπτά δημοσιότητας σε τηλεοπτικές εκπομπές και πρωτοσέλιδους τίτλους ηλεκτρονικών και παραδοσιακών εντύπων. Και όλα αυτά για το «ευ αγωνίζεσθαι» στην πολιτική σκακιέρα.
Φυσικά δεν μιλάμε για το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Υπάρχουν σοβαροί εκπρόσωποι απ’ όλα τα κόμματα που δεν έχουν καθημερινή ενασχόληση να δημιουργούν ατάκες, φράσεις εντυπωσιασμού για να τις προσθέσουν στο καθημερινό λεξιλόγιο τους. Έχουν λόγο με επιχειρήματα!
Όμως σε πολλούς αρέσει αυτή η τακτική της προσωπικής «αναρχίας» του πολιτικού λόγου από γαλλικά μέχρι και με σεξιστικά υπονοούμενα. Κάποιες φορές ο κίνδυνος να μετεξελιχθεί ο δημόσιος λόγος σε απόλυτη ισοπέδωση, σε αρένα κακογουστιάς, είναι ορατός και αρκετά επιζήμιος για την εικόνα των πολιτικών μας.
Όσο τα ηλεκτρονικά έντυπα, θα προβάλλουν ανελλιπώς και σε περίοπτο θέση, ατάκες κακόγουστου λόγου, για να καλύπτουν χώρο και χρόνο και όσο οι πολίτες θα τις αποδέχονται αδιαμαρτύρητα, αδιαφορώντας για την αμετροέπεια, τη θρασύτητα και τον χλευασμό που εκπέμπουν, οι ατάκες ιδιαίτερα των γαλλικών, θα γνωρίζουν κι άλλες μέρες δόξας, απαξιώνοντας καθημερινά το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας.
Δίνουμε τα ρέστα μας, μαζί με την ψήφο μας σε μια εξυπνακίστικη ατάκα πολιτικού και παράλληλα εκλιπαρούμε για μια σέλφι φωτογραφία μαζί του, σαν το άγγιγμα του Μίδα. Ξεχνάμε ότι μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης ενός πολιτικού είναι το παραγόμενο έργο του για την κοινωνία και όχι οι ατάκες, θεϊκές ή φονικές ή αυτοσαρκασμού και χιουμοριστικές.
Αν οι επικείμενες Ευρωεκλογές γίνουν όπως φημολογείται με σταυρό δεν θα στερηθούμε την προσπάθεια για «λασπομαχίες» και «δολοφονίες χαρακτήρων» από υποψήφιους και «τρόλς» και θα απολαύσουμε από τον καναπέ μας, έντονους διαλόγους, πολιτικές κόντρες και φαρμακερές ατάκες.
Αναγκαία η καλλιέργεια πολιτικού ήθους και επιμόρφωσης.
Θανάσης Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος
