Στις 21 Απριλίου 1967 εκδηλώθηκε στη χώρα μας στρατιωτικό πραξικόπημα. Το πραξικόπημα αυτό δεν ήταν το έργο κάποιων λίγων «αφρόνων αξιωματικών» ούτε ήταν «κεραυνός εν αιθρία».
Η δικτατορία γεννήθηκε στους κόλπους του πολιτικού συστήματος που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με βασικά χαρακτηριστικά την άγρια καταστολή του εργατικού κινήματος, των αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΚΚΕ. Υπήρξε προϊόν της κρίσης και των αδιεξόδων αυτού του συστήματος και εκδηλώθηκε ακριβώς για το ξεπέρασμά τους σε συνθήκες «γύψου» για τον εργαζόμενο λαό και σταθερότητας / κερδοφορίας για τα ντόπια και ξένα μεγάλα συμφέροντα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις 3/3/1972 η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών ανακήρυξε τον πρωτοδικτάτορα Ι. Παπαδόπουλο ισόβιο (!) επίτιμο πρόεδρό της. Πράγματι, οι συνθήκες «γύψου» που επέβαλε η Χούντα έδωσαν την ευκαιρία στα ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα να κάνουν χρυσές δουλειές στην Ελλάδα. Σε βάρος βέβαια του εργαζόμενου λαού, που ταυτόχρονα βίωνε την ωμή βία, φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια, απαγορεύσεις, λογοκρισία, κοκ.
Τίποτα όμως δεν μπόρεσε να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, τα όνειρα και οι ελπίδες των οποίων έσπασαντελικά το «γύψο» της Χούντας. Ο αντιδικτατορικός αγώνας -πρωταγωνιστής και κύρια δύναμη του οποίου υπήρξαν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ- έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση της δικτατορίας, με κορυφαία στιγμή τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
Η προδοσία της Κύπρου, που πραγματοποιήθηκε με τις ευλογίες των διεθνών συμμάχων της ελληνικής άρχουσας τάξης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην Χούντα, που αναγκάστηκε να παραδώσει την εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση υπό το φόβο των λαϊκών αντιδράσεων.
56 χρόνια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ο αγώνας ενάντια στο σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους, που γεννά Χούντες και εκτρέφει το φασισμό, που δεν λογαριάζει ζωές, ελευθερίες και δικαιώματα μπρος στα συμφέροντα των ισχυρών, συνεχίζεται! Μέχρις ότου ο εργαζόμενος λαός γίνει ο πραγματικός κύριος της ζωής του, του τόπου του και του πλούτου που παράγει.
Αναστάσης Γκίκας,
υποψήφιος βουλευτής Κυκλάδων του ΚΚΕ
