Αυτό που είναι κοινή διαπίστωση, στους ανά την επικράτεια της Πάρου καφενέδες, είναι ότι το νησί χρειάζεται Δήμαρχο με δέλτα κεφαλαίο. Ένα Δήμαρχο που δεν θα υπολογίσει το πολιτικό κόστος και δεν θα τον ενδιαφέρει αν θα επανεκλεγεί. Το μόνο που θα τον απασχολεί θα είναι η ορθολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων και οι «σκληρές» αποφάσεις που πρέπει να παρθούν.
Το ποιος έχει αυτά τα χαρακτηριστικά θα το κρίνουν φυσικά οι ψηφοφόροι, ανάλογα με την μέχρι τώρα «πολιτική συμπεριφορά» των τριών υποψηφίων και την «εικόνα» που έχει η Παριανή κοινωνία γι αυτούς.
Θα είναι όμως αυτό το κυρίαρχο κριτήριο αυτών των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης ή θα επαναληφθεί αυτό που συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν και αυτό που κατά κόρον συμβαίνει; Δηλαδή της πελατειακής – ρουσφετολογικής από την μία μεριά και της φιλικής – συγγενικής απόδοσης των ψήφων από την άλλη.
Επειδή υπάρχει η ελπίδα ότι γίναμε σοφότεροι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία σχετική αισιοδοξία. Μένει να επιβεβαιωθεί στην κάλπη… Εκεί κρίνονται όλα, αλλά και όλοι μας.
Οι νοοτροπίες μας, οι φόβοι μας, οι ελπίδες μας και το συμφέρον μας.
Ας ελπίσουμε να κοιτάξουμε το γενικό συμφέρον του τόπου και όχι το στενά προσωπικό μας.
Τελικά χρειαζόμαστε Δήμαρχο – πολιτικό για μια θητεία ή δήμαρχο – πολιτικάντη για περισσότερες;
Άσε που καμιά φορά, άμα βγει ο «καλός», ο λαός μετά τον ξαναζητάει.
Σπάνιο, άλλα γίνεται κι αυτό… Για να δούμε… αυτή τη φορά.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
