Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιο φανερό το… «που πάει το πράμα». Ποιες είναι δηλαδή οι προθέσεις την κυβέρνησης και ποιες οι πολιτικές που θα προταθούν, για να γίνουν «πράξη» αυτές οι προθέσεις.
Πριν προχωρήσουμε πρέπει να επισημάνουμε ότι όποιος υπήρξε στο παρελθόν υπεύθυνος πολίτης, δηλαδή πολίτης που παρακολουθεί και ενημερώνεται για τις πολιτικές εξελίξεις, δεν μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι δεν αντιλαμβάνεται τον σχεδιασμό της «Νέας Δημοκρατίας» του Μητσοτάκη. Οι μεταρρυθμίσεις που επαγγέλλεται δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα οργανωμένο σχέδιο να «περάσουν τα πάντα» σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Βήμα – βήμα, μέρα με την μέρα εξαγγέλλονται νομοσχέδια που «πίσω» από καλά προσεγμένες διατυπώσεις άρθρων και διατάξεων, εκχωρείται ότι μέχρι σήμερα ανήκε στην σφαίρα του κοινωφελούς και του δημοσίου.
Και μετά; Μετά αρχίζουν… τα ζόρια για όλους όσους παρακολουθούν από απόσταση, ανήμποροι να αντιδράσουν. Δηλαδή… σχεδόν από όλους μας.
Την προηγούμενη τετραετία, η ίδια κυβέρνηση, ακολούθησε μία πιο φιλολαϊκή πολιτική στηρίζοντας με φειδώ και μέχρι εκεί που επέτρεπαν τα οικονομικά δεδομένα κυρίως τα μεσαία στρώματα του πληθυσμού, αλλά και τα μικρότερα.
Αντιμετώπισε με σχετική επιτυχία τις προκλήσεις της Τουρκίας στο μεταναστευτικό και αλλού, όπως και το μεγάλο ζήτημα της πανδημίας. Με ευρωπαϊκά κονδύλια ενίσχυσε αποφασιστικά τις επιχειρήσεις. Είναι αλήθεια ότι το μεγαλύτερο μέρος πήγε στους «μεγάλους». Όμως και οι μικρομεσαίοι δεν έμειναν στην «απέξω». Δοκιμάστηκαν όμως την συγκεκριμένη περίοδο και οι «αντιστάσεις της κοινωνίας».
Οι πολίτες ζαλισμένοι και φοβισμένοι συσπειρώθηκαν, όπως ήταν φυσικό , στο μεγαλύτερο τους μέρος γύρω από την κυβέρνηση τους. Αυτό άλλωστε συμβαίνει παντού και πάντα σε όλο τον πλανήτη σε πολύ δύσκολες καταστάσεις που ομοιάζουν ή είναι «εθνικές κρίσεις».
Κι εκεί, στον ευαίσθητο τομέα της υγείας… άρχισαν να διακρίνονται τα πρώτα σημάδια, ιδιωτικοποίησης των πάντων. Δόθηκε η ευκαιρία να «δοκιμαστούν» οι πολιτικές μιας νεοφιλελεύθερης νοοτροπίας.
Και το «πείραμα» αρχικά πέτυχε… Οι αντιδράσεις ήταν ασθενείς και διάσπαρτες και το εκλογικό αποτέλεσμα που ακολούθησε εντυπωσιακό. Επιβλήθηκε μία μονοκρατορία, στα όρια της αλαζονείας όπως απέδειξαν η υπόθεση των υποκλοπών, αλλά κυρίως «το έγκλημα των Τεμπών» και η προσπάθεια συγκάλυψης και μη απόδοσης ποινικών ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα.
Και βρισκόμαστε τώρα στην «εποχή της ακρίβειας» και της αισχροκέρδειας των «παρόχων» και των τραπεζών, όπου με την ανοχή και την «υποβοήθηση» της κυβέρνησης, κερδίζουν οι «εκλεκτοί» της. Και οι κάτοικοι αυτής της χώρας σε μεγάλο μέρος έρχονται ξανά αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας και της ανέχειας.
Όταν ο πλούτος «πάει» στους λίγους οι πολλοί… υποφέρουν. Όταν όλα, η υγεία, η παιδεία, ακόμη και το νερό «ξεπουλιούνται» στα συμφέροντα, η μόνη οδός είναι η αντίσταση. Η εποχή μας είναι «κατευθυνόμενη» και «ελεγχόμενη».
Υπάρχουν όμως «εστίες» σκέψης και προβληματισμού σε μεγάλες ομάδες του λαού μας και κυρίως στους νέους. Για να δούμε… πως θα «εκφραστούν»!!!
Το μέλλον είναι δικό τους και πρέπει να το διεκδικήσουν… δυναμικά.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
