Δεν ξέρω ποια καντεμιά είναι αυτή που κάθε χρόνο όταν φεύγω για διακοπές θα μάθω στη συνέχεια για έναν θάνατο αγαπημένου μου προσώπου.
Έτσι, με το που έφυγα και φέτος από το νησί για διακοπές έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό μου από τον Χάρη Γιουρτζίδη, που με «ενημέρωνε» για τον πρόωρο χαμό του Πάνου Κεμπάμπη.
Τον Πάνο, τον είχα πρωτογνωρίσει σ’ ένα μπαράκι στην Παροικιά, μέσω της αδελφής μου της Στέλλας, που δούλευε τότε στην εστίαση στο νησί. Λίγο το μόνιμο πρόβλημα που είχα με το αυχενικό μου, λόγω των ωρών πάνω στον υπολογιστή, αλλά και της γνωριμίας μου με τον αξιόλογο πατέρα του Ευθύμιο, ήρθε πιο κοντά η γνωριμία και η φιλία μας που κράτησε έως το φευγιό του.
Γνωριστήκαμε καλύτερα όταν βρεθήκαμε και γείτονες μία εποχή που η σύζυγός του είχε κατάστημα στην Παλαιά Αγορά της Παροικιάς. Σημειώνω ακόμη, ότι τον Πάνο τον εμπιστευόμουν σε θέματα της ειδικότητάς του στην ιατρική, όσο κανέναν άλλον.
Στις εκλογές του 2010 είχε κατέλθει ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό της Γρηγορίας Πρωτολάτη και τότε (σ’ εκείνην την «αξέχαστη» και πιο ενδιαφέρουσα εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων δεκαετιών στην Πάρο, που «η πρωτιά κρίθηκε σε ψήφους μίας οικογένειας», που έλεγε και ο Γιώργος Μπαφίτης), γνωρίστηκα και πολιτικά με τον Κεμπάμπη. Λόγω και της πολιτικής γνωριμίας μας τον ψήφισα κιόλας… και δεν ήταν η μοναδική φορά!
Ο Κεμπάμπης, λάμβανε πάντα ψήφους από συμπολίτες μας που δεν σου πήγαινε το μυαλό ότι θα τον «σταύρωναν» κι αυτό μόνο τυχαίο δεν ήταν…
Το ωραίο της υπόθεσης ήταν ότι όσες συζητήσεις είχα κάνει μαζί του πέριξ της αυτοδιοίκησης διαφωνούσα κατά 90% και λίγο ίσως γράφω! Του αναγνώριζα όμως πάντα την ατελείωτη αγάπη που είχε για την Παροικιά και μάλλον ήταν αυτό που μας ένωνε πέριξ του δήμου Πάρου και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Υπάρχει μία μεγάλη αλήθεια για τον Πάνο Κεμπάμπη. Είχε τόση σχέση με την εκφορά του δημοσίου πολιτικού λόγου του όσο σχέση έχω εγώ με την αεροναυπηγική! Αφήνω στην άκρη το ότι όταν «τα έπαιρνε στο κρανίο» άρχιζε και τα «γαλλικά» και έκανα δημοσιογραφικά τιτάνιες προσπάθειες για να τις αποκρύψω ή να υποβαθμίσω τον τρόπο που τα είχε πει…
Υπάρχει όμως και μία άλλη μεγάλη αλήθεια για τον Πάνο. Δεν κοιτούσε ποτέ του τι υποστήριζε ο δημοτικός συνδυασμός που ανήκε. Ψήφιζε πάντα και είχε τοποθέτηση γι’ αυτό που πίστευε ότι ήταν το συμφέρον της Πάρου. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς πάνω στο νησί ή όσοι έχουν παρακολουθήσει συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου.
Είχα συζητήσει μαζί του δεκάδες θέματα περί της αυτοδιοίκησης του νησιού. Είχε πάντα μία απλή –γνήσια λαϊκή προσέγγιση- ακόμα κι αν διαφωνούσες μαζί του!
Ο Πάνος θα μου λείψει γιατί με αιφνιδίαζε με τις απόψεις του. Θα μου λείψουν οι ατελείωτες συζητήσεις στο καφενείο του «Παπλάτσα». Πάλι μας αιφνιδίασες βρε φιλαράκι. Καλό σου ταξίδι.
Δ. Μ. Μ.
