Η εικόνα της χώρας μας στη διαχείριση απορριμμάτων είναι αποκαρδιωτική και εκθέτει διεθνώς την Ελλάδα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει σαφείς και φιλόδοξους στόχους: ανακύκλωση 55% το 2025, 60% το 2030 και 65% το 2035. Ωστόσο, σήμερα, η Ελλάδα, βρίσκεται μόλις στο 18%, έναντι 49% του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Στην ταφή απορριμμάτων η υστέρηση είναι ακόμα πιο δραματική.
Θάβουμε το 81% των σκουπιδιών μας, όταν η Ευρώπη θάβει μόλις το 23%. Πρόκειται για ένα διαχρονικό πρόβλημα, αλλά η ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρη.
Έξι χρόνια στη διακυβέρνηση αρκούσαν για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει σοβαρή πολιτική βούληση να αλλάξει το μοντέλο.
Αντί να χαραχθεί μια στρατηγική που θα στηρίζει την ανακύκλωση, την πρόληψη και την κυκλική οικονομία, το κυβερνητικό σχέδιο επιμένει στην καύση σύμμεικτων απορριμμάτων.
Πρόκειται για μια επιλογή που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και ακυρώνει κάθε προοπτική βιώσιμης διαχείρισης. Το αποτέλεσμα είναι διπλά επιζήμιο διότι από τη μία, η χώρα μας καταδικάζεται επανειλημμένα από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια με πρόστιμα εκατομμυρίων ευρώ, εξαιτίας της παράβασης της οδηγίας για τους ΧΥΤΑ και από την άλλη, οι πολίτες καλούνται να πληρώνουν το κόστος της αδράνειας και των λανθασμένων επιλογών της κυβέρνησης, με δημοτικά τέλη και φορολογικές επιβαρύνσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν είχαμε ένα σύγχρονο σύστημα ανακύκλωσης.
Η Νέα Δημοκρατία είχε χρόνο, είχε πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια, είχε στη διάθεσή της τεχνογνωσία και παραδείγματα καλών πρακτικών από άλλες χώρες. Αντί όμως να επενδύσει σε πράσινες υποδομές και σε δράσεις ενημέρωσης των πολιτών, εγκλωβίστηκε σε κοντόφθαλμες λογικές «διαχείρισης της στιγμής», που παρατείνουν το πρόβλημα αντί να το λύνουν.
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει να θάβει το μέλλον της. Η αλλαγή πορείας είναι αναγκαία και επείγουσα.
Απαιτείται μια κυβέρνηση που θα πιστέψει πραγματικά στην κυκλική οικονομία, θα επενδύσει σε ανακύκλωση, κομποστοποίηση και καινοτόμες τεχνολογίες, και θα βάλει τέλος στη ντροπιαστική εικόνα μιας χώρας που θάβει 8 στα 10 κιλά απορριμμάτων.
Η αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα είναι πλέον δεδομένη. Το ζητούμενο είναι αν η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να πληρώνει το τίμημα αυτής της αποτυχίας ή αν θα απαιτήσει επιτέλους μια πολιτική που να συνάδει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και με το δικαίωμα των πολιτών σε ένα καθαρό περιβάλλον.
Εσχάτως με πομπώδεις ανακοινώσεις αναγγέλθηκαν επενδύσεις και ιδιωτών (ΣΔΙΤ) σε μονάδες που είναι βασική υποχρέωση του κράτους.
Ποιος θα πληρώσει πάλι… είναι γνωστό.
Γνωστό είναι και ποιοι θα… κονομήσουν.
Αυτά γίνονται όταν η πολιτική «ασκείται» από το… κεφάλαιο.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
