Με ενδιαφέρον και σημαντική συμμετοχή γονέων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής (2/4), στην αίθουσα της «Δεξαμενής» στον Πρόδρομο με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Σκόπας ο Πάριος», η ομιλία του επιστημονικού συμβούλου της ΕΠΑΨΥ, Δρ. Γεώργιου Παπανικολάου, με θέμα: «Ευτυχία να είσαι γονιός εφήβων».
Ο κ. Παπανικολάου ξεκίνησε την ομιλία του διαβάζοντας ένα γράμμα ενός 14χρονου κοριτσιού που εγκατέλειψε το σπίτι της και στη συνέχεια στην επιστημονική του ανάλυση για την εφηβεία και την σχέση που δημιουργείται με τους γονείς, ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Μερικοί γονείς εφήβων δεν αντιμετωπίζουν κανενός είδους δυσκολίας, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν. Στους μεσήλικες οι αναζητήσεις είναι μια χαρακτηριστική και πολύ συχνή δραστηριότητα. Δεν χρειάζεται να εκπλαγούμε αν συναντήσουμε ένα γονιό που αναζητά το παιδάκι του, που είναι κρυμμένο πίσω από τον έφηβο που ψάχνεται να συναντήσει κι άλλου ενήλικες εκτός από τους γονείς του για να δομήσει τη μελλοντική του ταυτότητα…
Ο πληγωμένος γονιός χάνει την εμπιστοσύνη που είχε για τον εαυτό του. Ανήσυχος έχοντας χάσει τις αναφορές του, κυρίως αν είναι ο πρώτος έφηβος που αναθρέφει. Έχει λοιπόν την τάση να ενοχοποιείται: η απροσάρμοστη συμπεριφορά του εφήβου, η ανεμελιά στις απαιτήσεις της ζωής, η αδιαφορία για το σχολείο, η διαρκής επιθυμία του για διασκέδαση. Δεν είναι άραγε τα σημάδια της απουσίας των πιο βασικών αξιών όπως της αυτονομίας, της ανάληψης ευθυνών, της προσπάθειας για την επιτυχία;
Οι συνηθισμένοι γονείς εφήβων θεωρούν ότι κάτι λείπει από τους εφήβους. Οι συνηθισμένοι έφηβοι πάλι, πάντα θεωρούν ότι οι γονείς τους διαρκώς παραπονιούνται, ενώ οι ίδιοι κάνουν ότι μπορούν για να αποχωριστούν σταδιακά και όχι βίαια, για να μην αποσταθεροποιήσουν τους γονείς…
Φαντάζομαι ότι είμαστε όλοι σύμφωνοι ότι κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή με τους εφήβους μπορεί να είναι αγχογόνα και αποσταθεροποιητική για τους γονείς. Χαμογελάστε όμως, όπως χαμογελάσατε τη μέρα που μάθατε ότι θα γίνετε γονείς. Χαμογελάστε, γιατί ούτε η εγκυμοσύνη, ούτε η εφηβεία είναι αρρώστιες. Αν και η μία κατάσταση και η άλλη ενέχουν κινδύνους και η μία και η άλλη είναι αστείρευτες πηγές υποσχέσεων, ανακαλύψεων, εκπλήξεων, γέλιων, συγκινήσεων και ανησυχιών.
Και κυρίως η μία κατάσταση δεν πάει χωρίς την άλλη. Καλό είναι να το γνωρίζουμε και να αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο την κρίση της εφηβείας, αλλά και την κρίση της μεσήλικης ζωής μας.
Στις μέρες μας πολλοί νέοι γνωρίζουν πολύ καλά τι τους προσφέρει το σπίτι και η οικογένεια και πως είναι αδύνατον να έχουν τα ίδια αγαθά με τον πρώτο τους μισθό, για αυτό και εξακολουθούν να ζουν με τους γονείς τους.
Χαμογελάστε, είστε ήρωες. Χαμογελάστε και σιγουρευτείτε κάποια μέρα θα πετάξουν με τα δικά τους φτερά».
