Πριν από λίγες μέρες τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην χώρα μας προξένησαν «τριγμούς» και γκρίνια και στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ.
Στο σημερινό μας άρθρο θα ασχοληθούμε με μία αδικία που «συντελείται» -κατά την γνώμη μας- και αφορά το πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη.
Από την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων το βράδυ των ευρωεκλογών ξεκίνησε από στελέχη του ΠΑΣΟΚ εντονότατη κριτική για το ότι ήρθε τρίτο και όχι δεύτερο και φυσικά τα βέλη στόχευαν, με απαράδεκτη φρασεολογία για «συντρόφους ομοϊδεάτες», τον αρχηγό του κινήματος.
Φάνηκε ολοκάθαρα ότι η επίθεση αυτή ήταν προσχεδιασμένη και μάλιστα οι επιτιθέμενοι την «πάτησαν» διότι τα αποτελέσματα για το ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερα από αυτά που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις λίγες μέρες πριν. Εκείνοι όμως είχαν «προετοιμαστεί» για την περίπτωση που θα ήταν τρίτο κόμμα, έστω και με μία ψήφο διαφορά.
Από τότε που ανέλαβε ο Ανδρουλάκης η άνοδος είναι συνεχόμενη αλλά αργή, γεγονός που κάνει αρκετούς που «ονειρεύονται καρέκλες» να είναι «ανήσυχοι».
Η εντύπωση που έχει επικρατήσει είναι ότι ο «αρχηγός δεν τραβάει». Αυτό είναι αλήθεια -κατά την γνώμη μας- που όμως μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους που ελάχιστοι έχουν σχέση με την πραγματική πολιτική και οι περισσότεροι όχι και ισχύει αυτή την στιγμή. Αύριο μπορεί να αλλάξει, ιδιαίτερα αν βοηθούσαν… ορισμένοι.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει πολιτικό λόγο και λέει συγκεκριμένα πράγματα που απηχούν τις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν μπορεί όμως να τις περάσει στον κόσμο, γιατί οι πολλοί θεωρούν ηγέτη τον «φωνασκούντα» και τον αυταρχικό.
Ο καθένας λοιπόν έχει σχηματίσει μία δική του άποψη για τον πολιτικό Ανδρουλάκη. Αυτό δεν μας απασχολεί διότι «τα πάντα ρει», όλα αλλάζουν, όπως άλλωστε έγινε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την «εξέλιξη» του από πολύ αρνητική στην θετική μέχρι πριν τις ευρωεκλογές. Όλα αλλάζουν… και τον μεγαλύτερο ρόλο παίζει η «προβολή» από τα ελεγχόμενα ή μη «μέσα».
Αυτό λοιπόν που μας στεναχωρεί είναι το γεγονός ότι, ενώ σε ένα χρόνο περίπου και αρκετό καιρό πριν τις επόμενες εκλογές θα είχαμε εσωκομματικές για την ανάδειξη του επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, κάποιοι «βγήκαν μαινόμενοι» ότι πρέπει να γίνει τώρα. Ίσως… επηρεασμένοι από το «εδώ και τώρα».
Χαιρόμαστε ιδιαίτερα από την ήρεμη στάση του προέδρου (παρά την στεναχώρια του) που δεν προχώρησε σε ακραίες κινήσεις και φυσικά από την αποφασιστικότητα του να «σηκώσει το γάντι» και να προκηρύξει εσωκομματικές εκλογές τον Οκτώβριο. Όπως και ότι «παρακάμπτει» με δηλώσεις τα όποια κωλύματα συνυποψήφιου του ώστε όλοι να είναι παρόντες στην διαδικασία. Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν ηγετικά χαρακτηριστικά και μακάρι να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο και στο μέλλον.
Ο δημοκρατικός κόσμος προτιμά πολιτικούς με «ήθος» μετριοπαθείς και ειλικρινείς, ακόμη και αν η πλειοψηφία τους θεωρεί «βαρετούς».
Την «δυναμική» που χρειάζονται θα την δώσει ο λαός. Η μεγάλη αδικία που έγινε πρέπει να «αποκατασταθεί» τον Οκτώβριο.
Αθανάσιος Μαρινόπουλος
